ساعت 24 -اخیرا پاتریک تروس، سفیر اسبق آمریکا در قطر نوشته است که ترامپ برای رأی آوردن مجدد به ایران حمله می کند و انتخاب الیوت آبرامز با آن کارنامه اش هم به همین دلیل است.

 

او می گوید که پمپئو و آبرامز تا اندازه ای ترامپ را متقاعد کرده اند که دست به یک جنگ موقت و محدود با ایران بزند چرا که آمریکایی ها هرگز رئیس جمهورِ زمان جنگ را از کاخ سفید بیرون نمی کنند. حال که آمارها و نظر سنجی ها گویای آن است که باید شانس کمتری برای پیرزوی ترامپ در انتخابات پیش رو قائل شد آیا وی دست به چنین گزینه ای خواهد زد. به خصوص که اگر کاخ سفید نتواند مسئله فعال کردن مکانیسم ماشه را هم محقق کند و در نهایت ایران با پایان دوره تحریم های تسلیحاتی رو به رو شود؟ این پرسشی است که کارشناس دیپلماسی ایرانی با  امیرعلی ابوالفتح، کارشناس و تحلیلگر مسائل بین‌الملل درمیان گذاشته است .

این کارشناس پاسخ داده است :واقعیت آن است که در عالم سیاست و دیپلماسی هیچ چیزی غیرممکن نیست به خصوص آن که با روی کار آمدن دونالد ترامپ و کارنامه ای که وی در طول سه سال گذشته از خود به جای گذاشته است امکان هر اقدام، تصمیم و واکنشی حتی غیر مترقبه و دور از ذهن نیز از جانب رئیس جمهور فعلی آمریکا وجود دارد. بنابراین نمی توان احتمال گزینه حمله نظامی و جنگ با ایران از سوی دونالد ترامپ را به صورت کامل منتفی دانست. اما در این میان ما باید به سابقه تاریخی این دست مسائل نیز نگاه کنیم؛ ایالات متحده آمریکا و شخص دونالد ترامپی که در خصوص سرنگونی پهپاد خود دست به هیچ اقدامی نزد و یا در رابطه با اقدام سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در حمله موشکی به پایگاه عین الاسد (با فرض اینکه تنها سوله ها و ساختمان این پایگاه نیز منهدم شده باشد و هیچ کشته و زخمی هم در پی نداشته است) از واکنش در برابر تهران خودداری کرد، نشان می‌دهد که دونالد ترامپ اساساً از جنگ و گزینه حمله نظامی، آن هم در خصوص ایران به شدت پرهیز می کند. ضمن اینکه ما در فاصله بسیار کوتاهی تا انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا قرار داریم و عملاً این کشور وارد فضای انتخاباتی شده است. بنابراین در این فرصت کوتاه به نظر نمی رسد که ترامپ به سمت جنگ با ایران پیش رود. از طرف دیگر مسئله جنگ با ایران اقتضائات خاص و پیچیده خود را می طلبد. ما در این مدت شاهد بودیم که کوچکترین تعدی و تعرض از سوی ایالات متحده آمریکا با پاسخ تند و قاطع ایران همراه شده است. بنابراین شاید احتمال جنگ و گزینه حمله نظامی به ایران با فشار و اقناع مایک پمپئو و الیوت آبرامز در دستور کار ترامپ قرار گیرد اما قطعاً این جنگ با خسارت ها و هزینه های بسیار بالای مالی و انسانی برای آمریکا همراه خواهد بود.

 

در کنار آن باید این مسئله را هم مدنظر قرار داد که با توجه به شرایط داخلی در ایالات متحده آمریکا به واسطه حجم بالای انتقادات و فشارهای جامعه به ترامپ به واسطه ناکارآمدی در کنترل شیوع ویروس کرونا و اعتراضات گسترده به واسطه تبعیض ساختاری این احتمال هم وجود دارد که حتی جنگ نظامی نمی تواند تضمین کننده پیروزی دونالد ترامپ باشد. اگرچه که من بر این باورم هنوز نمی توان به صورت قاطع درباره پیروزی جو بایدن و شکست دونالد ترامپ از هم اکنون سخن گفت. به هر حال ما تا برگزاری انتخابات نزدیک به دو ماه و نیم فاصله داریم و در این مدت امکان رو دادن هر اتفاقی وجود دارد. اما با وجود تمام نکاتی که به آن اشاره کردیم، من معتقدم باید به تغییر مفهوم و ماهیت جنگ در سال های قرن بیست و یکم توجه بیشتری داشت. چون اکنون دیگر جنگ الزاماً به معنای شلیک موشک و گلوله نیست؛ جنگ می تواند یک جنگ گسترده رسانه‌ای، سیاسی، دیپلماتیک، اقتصادی، تجاری و حتی امنیتی باشد، کما اینکه اکنون جنگ سیاسی، رسانه‌ای، دیپلماتیک، امنیتی و به خصوص اقتصادی گسترده ای از جانب ایالات متحده آمریکا ضد ایران به راه افتاده است. خود این جنگ اقتصادی به واسطه تحریم‌های ایالات متحده آمریکا علیه ایران به راه افتاده است دست کمی از یک جنگ تمام عیار نظامی ندارد؛ زمانی که به واسطه این تحریم‌ها فروش و صادرات نفت ایران به زیر ۲۰۰ هزار بشکه رسیده است مثل این می‌ماند که ایالات متحده با یک بمباران توانسته است تمام پالایشگاه ها، تاسیسات و سکوهای نفتی ایران را از بین ببرد، بدون آنکه هزینه ای برای بمباران داده باشد. به موازات آن این احتمال را هم باید داد که آمریکایی‌ها در روزهای پیش رو شاید دست به اقداماتی برای تحریک ایران بزنند، کما اینکه اخیرا به صورت گسترده اخباری در خصوص توقیف نفتکش های ایرانی و یا نفتکش هایی با محموله حامل های انرژی ایران به مقصد ونزوئلا از جانی امریکا مطرح شد. پس احتمال آنکه ایالات متحده دست به اقداماتی برای توقیف برخی اموال و دارایی‌های ایران در اقصی نقاط جهان بزند وجود دارد به امید آن که این اقدامات با واکنش و تحریک ایران روبه‌رو شود تا در این صورت، هم بستر برای اجماع علیه ایران شکل بگیرد و هم مسئولیت شکل‌گیری هرگونه اقدام نظامی برعهده تهران باشد.