ساعت 24 - دیروز که روزثبت نام دانه درشت هابرای به دست آوردن مقام ریاست جمهوری سیزدهم بود به روزی برای افشاگری کاندیداها درباره بدبختی های شهروندان ایرانی و نیز روزگار تیره اقتصاد کلان شد.

عباس آخوندی یکی از پیگیرترین کاندیداهای انتخابات ۲۸ خرداد همین دو- سه روز پیش از اصطلاح ایرانیان بی‌پناه رونمایی کرد و این حرف مهم او در گرمای انتخابات در جریان ذوب شد و کسی هم کاری به کارش نداشت. این حرف بزرگی است که اگر در شرایط عادی بر زبان کس دیگری جاری می‌شد برایش دردسر درست می‌شد. دیروز شماری از مدیران ۴۰ سال پس از انقلاب همانند عباس آخوندی به وزارت کشور رفتند تا بخت خوبشان را در قرعه‌کشی انتخابات سیزدهم بیازمایند.

نکته عجیب و شگفت‌انگیز و کمدی- تراژدی این بود و هست که هر کدام از این مدیران از رییس قوه قضاییه تا رییس سابق مجلس و تا رییس و فرمانده سال‌های جنگ و نیز کسی که سال‌ها گفت‌وگوی هسته‌ای می‌کرده است و تا رییس فعلی بانک مرکزی که در ریز و جزئیات اطلاعات اقتصادی کشور قرار دارند هر کدام گوشه‌هایی از بی‌پناهی و بدبختی‌های این شهروندان را به زبانی بازگو کردند. نتیجه این همه بیانیه و سخنرانی انتخاباتی که دیروز بر زبان کاندیداهای نامدار آشنا جاری شد می‌توان یک نتیجه گرفت: بدبختی‌های ایرانیان در حوزه اقتصاد انگار یک چاه ویل شده است که هر کدام از کاندیداها با ریختن بخشی از بدبختی‌ها به آن چاه می‌خواستند عمق چاه بدبختی را نشان دهند.

دیروز همه کسانی که با سیاستگذاری یا در بالاترین سطح قانونگذاری و مدیریت اجرایی در چهار دهه تازه سپری‌شده چاه عمیق بی‌پناهی مردم ایران را ژرف‌تر می‌کردند انگار به گناهان خود اعتراف می‌کردند. نکته تاسف‌بار این است که همین افراد می‌خواهند بدبختی‌هایی را که درست کرده‌اند بر دوش رقیب بیندازند و وعده می‌دهند که اگر مردم به آنها رای بدهند این بار کار را درست انجام خواهند داد. واقعیت تلخ این است که در میان انبوه سخنرانی‌ها و بیانیه‌هایی که در این چند روز داده شده است هیچ کدام از کاندیداها به عامل اصلی بدتر شدن روزگار اقتصاد ایران که قطع ارتباط با غرب است اشاره نکردند. شهروندان ایرانی حالا از خود می‌پرسند اینها همه در چهار دهه گذشته هر کدام در نهادی و سازمانی مدیر ارشد بوده‌اند و در مجموع راه و ریل انحرافی برای اقتصاد درست کرده‌اند. آیا این حرف‌ها تنها با هدف گرم کردن تنور انتخابات است؟ هرچه هست نشان می‌دهد رقابت برای ریاست حتی در بدترین شرایط راه را برای افشاگری بدبختی‌ها باز می‌کند.