دور تازه‌ای از مذاکرات ایران و کشورهای 1+5 هفته جاری در ژنو برگزار خواهد شد. این دور از مذاکرات، از جنبه‌های گوناگونی با مذاکرات قبلی تفاوت‌های بارزی دارد و همین تفاوت‌ها نیز انتظارات متفاوتی را ایجاد کرده است.

انتخاب دکتر حسن روحانی به عنوان رئیس جمهوری که توانست با شعار اعتدال و تدبیر، آرای اکثریت ایرانیان را به خود اختصاص دهد و دیپلماسی فعالی را در ماه‌های اخیر بکار گرفته، امیدهایی را به ایجاد تغییراتی در پیشنهادهای ایران و به تبع آن نوع واکنش‌های گروه 1+5 ایجاد کرده است.

از سوی دیگر تحولات منطقه‌ای در خاورمیانه، مشکلات داخلی آمریکا و کاهش سطح همراهی‌ها با تحریم‌ها علیه ایران از ناحیه برخی کشورهای در حال توسعه مانند چین، کره جنوبی و... اصرار و تمایل طرف‌های غربی را بر حصول توافق در کوتاه مدت به شدت افزایش داده است.

مجموع این شرایط ایجاب می‌کند که تیم مذاکره‌کننده ایرانی یک بازی برد - برد برای هر دو طرف را در دستور کار خود قرار دهد و از طرح پیشنهادهای غیر واقع بینانه و حساسیت‌زا پرهیز کند.

به نظر می‌رسد باید با تاکید بر نگاه حقوقی به مسئله مورد بحث، دستیابی به حقوق بین‌المللی ملت ایران همزمان با رعایت کامل تمام تعهدات بین‌المللی کشورمان در دستور کار قرار بگیرد. در این صورت است که می‌توان گفت این دور از مذاکرات، با تکیه بر گفتمان اعتدال و تدبیر برای رسیدن به راه حل، دنبال می‌شود.

یکی دیگر از مسائلی که در دور آینده مذاکرات باید مورد توجه قرار داشته باشد، جمع آوری تمام تجارب هیات‌های مذاکره کننده قبلی در این هیات و تجارب مذاکراتی با هیات‌های سابق 1+5 است. واقعیت این است که با همه افت و خیزهایی که در مذاکرات گذشته وجود داشته، مجموعه‌ای از تجارب مثبت و منفی از چندین دوره مذاکره انباشت شده است که در صورت هم‌افزایی این تجارب می‌توان امیدوار بود با قدرت و تسلط بیشتری در این دوره از مذاکرات حاضر شویم.

تردیدی وجود ندارد که همزمان باافزایش امیدواری‌ها برای حصول توافق در این دوره از مذاکرات، دشمنان نیز بی‌کار نخواهند نشست و برخی گروههای افراطی با هدف تخریب فضای گفتگوها و فشار برای توقف یک گفتگوی سازنده و رو به جلو، صحنه‌سازی‌هایی را برای عملیات روانی در راستای تحت الشعاع قرار دادن نتایج مثبت مذاکرات یا به انحراف کشیدن اصل گفتگوها تدوین و اجرا خواهند کرد.

رژیم صهیونیستی تاکنون نشان داده است هرگونه گفتگوی ایران با طرفهای دیگر را برنتابیده و با بهره‌برداری از تاثیر‌گذاری گسترده بر رسانه‌های جهان در صدد ترویج بی‌اعتمادی و لطمه زدن به اینگونه روندها بوده است. از این رو لازم است تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای و رسانه‌های داخلی با درنظر گرفتن این احتمال، تدابیر لازم را برای خنثی کردن این عملیات روانی اتخاذ کنند تا جریان رسانه‌ای به دست دشمنانِ به ثمر رسیدن مذاکرات نیفتد.

نکته مهم دیگری که در این زمینه باید به آن توجه داشت، خواسته به حقی است که مردم ایران از این مذاکرات دنبال می‌کنند. واقعیت این است که برخلاف تبلیغات تحریم کنندگان کشورمان، پیامدهای تحریم‌های اعمال شده مستقیماً متوجه مردم ایران است و دشواری‌هائی برای آنان پدید آورده است.

از این رو ملت ایران در عین پافشاری بر حقوق اساسی خود که در زمینه بهره مندی از انرژی صلح آمیز هسته ای، اعضاء گروه 1+5 را ملزم می‌داند در پاسخ به حرکت‌های اعتماد آفرین ایران و همکاری‌هایی که برای ایجاد شفافیت و اطمینان نسبت به فعالیت‌های صلح آمیز هسته‌ای خود انجام می‌دهد، در نخستین گام اقداماتی عملیاتی، اجرایی و ملموس برای لغو تحریم‌ها انجام دهند تا مردم و دولت ایران نسبت به صداقت آنان امیدوار شوند. طبیعی است که در غیر این صورت مذاکرات در واقع حاصل مشخصی نخواهد داشت.