مجیدرضا حریری، عضو اتاق بازرگانی ایران
بی‌شک هرگونه خبر خوش درمورد نتایج مذاکرات ژنو می‌تواند تاثیر مثبت بر اقتصاد ایران بگذارد و به نوعی باید گفت که سرنوشت اقتصاد ایران در سال 93 به‌صورت مستقیم ربط به پایان این مذاکرات و تفاهم نهایی آن دارد. البته باید در نظر گرفت برخلاف گذشته که مذاکره‌کنندگان ایرانی در بلاتکلیفی به سر می‌بردند و وقت می‌خریدند، باید گفت در حال حاضر آمریکا بیش از گذشته در حال خریدن وقت است و همین موضوع باید مورد توجه بخش فعال اقتصادی قرار بگیرد که در حال حاضر ما به‌صورت کامل به نتیجه نهایی در این مذاکرات دست نیافته‌ایم و حتی اگر این آزاد‌سازی هم اتفاق بیفتد نمی‌تواند تاثیر زیادی بر اقتصاد ایران بگذارد.
من معتقد هستم که در حال حاضر نوعی خوش‌بینی کاذب در بین دولتمردان و فعالان اقتصادی رخ داده است که می‌تواند در نهایت اگر نتایج این مذاکرات به‌زودی مشخص نشود باعث ناامیدی و رویگردانی ناگهانی شود و این یک سم مهلک برای اقتصاد ایران است. ما در حال حاضر در دوران بلاتکلیفی به سر می‌بریم و هنوز نمی‌توان گفت که شرایط تحریم کاملا برطرف شده و بنابراین در آینده نزدیک شاهد رونق اقتصادی و خروج از رکود خواهیم بود. به نظر من باید برای هر سه سناریو (دوران تحریم، دوران مذاکره، دوران لغو تحریم) دولت برنامه جامعی داشته باشد تا در هر صورت شاهد اتلاف منابع ملی و سوءاستفاده عده‌ای رانتخوار در آن شرایط نباشیم.
 اگر این خبر خوش درمورد آزادسازی منابع مالی و گشایش تحریم‌های مالی بین‌المللی درست باشد حتما باید دولت برای آن برنامه بریزد تا در صورت واریز آن به خزانه شاهد هدایت نادرست آن نباشیم به دلیل اینکه این منابع مالی در هر صورت سرمایه ملی محسوب شده و باید برای مردمی که برای آن متحمل هزینه شده‌اند در جهت صحیح خرج شود. می‌توان از فضای مثبت ایجادشده برای بازگرداندن رونق به تولید در کشور و کاهش بیکاری استفاده کرد و نگذاشت که مانند گذشته شاهد اتلاف منابع باشیم. در مجموع باید اشاره کرد که همانگونه که فضای امید به کسب‌وکار در حال بازگشت است باید توجه کرد که این امید و خوش‌بینی با اقدام‌های غیرکارشناسی یا دادن وعده‌های غیرعملی تبدیل به فضای منفی برای دولت نشود.