منابع دیپلماتیک می گویند عباس عراقچی و هلگا اشمید در مذاکرات انتهای هفته گذشته خود درباره ۳ موضوع زیر که در مذاکرات کارشناسی حل نشده بود، به تفاهم رسیده اند:

۱- نصب تعداد بیشتری از ماشین های سانتریفیوژ نسل های جدید در بخش تحقیق و توسعه نطنز

۲- نحوه تعلیق یکی از تحریم هایی که ۱+۵ در توافق ژنو متعهد به تعلیق آنها شده است.

۳- نحوه همزمان سازی اقدامات دو طرف در گام اول

برخی منابع می گویند ایران در موضوع استفاده از ماشین های جدید در فعالیت تحقیق و توسعه دیدگاه خود را تغییر نداده است.

با این حال احتمال دارد درباره زمان بندی و گستره این کار توافقات جدیدی شده باشد.

درباره تعلیق تحریم های وعده داده شده در توافق ژنو هم موضوع حل و فصل شده و هیچ آیتمی از تحریم های مورد بحث در این توافق تعلیق نشده باقی نمی ماند.

همچنین، به نظر نمی رسد ۱+۵ درباره مسئله هم زمانی تغییر عقیده داده باشد و ۱+۵ عملا تعهدات خود را با یک تاخیر چند هفته ای نسبت به ایران انجام خواهد داد.

با این حال، پرسش اصلی این است که آیا سرجمع توافق ژنو و تفسیر مورد توافق از آن میان دو طرف منافع ایران را تامین کرده است؟

برخی کارشناسان می گویند توافق ژنو در اصل یک توافق بد بود و اکنون به توافقی بدتر تبدیل شده است چرا که متن تفسیری مورد توافق دو طرف عملا کفه تعهدات ۱+۵ را باز هم سبک تر و کفه الزامات ایران را سنگین تر کرده است.