ساعاتی پس از آنکه بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی با سخنرانی خود در مجمع عمومی، بار دیگر تلاشش برای اعمال فشار بر ایران را نشان داد، دیپلمات های چین و ایالات متحده، دو کشور عضو گروه 1+5 تمایل خود برای از سر گیری مذاکرات با ایران را اعلام کردند.

در همین راستا، «یانک جیچی»، وزیر امور خارجه چین با بیان اینکه موضوع هسته ای ایران به مرحله جدید و تعیین کننده ای رسیده است، تأکید کرد طرف های ماجرا باید به یک راه حل دیپلماتیک متعهد مانده و در اولین زمان ممکن، دور جدیدی از گفت و گوها را آغاز کنند.

در همین حال، یکی از مقامات آمریکایی نیز از تمایل گروه 1+5 برای مذاکره با ایران خبر داده و اظهار داشته این احتمال وجود دارد که در آینده ای نزدیک دور چهارم گفت و گوها با ایران انجام شود.

این مقام آمریکایی که نخواسته نامش فاش شود به «رویترز» گفته: «فکر می کنم ما در ابتدا کارهای دیگری برای انجام دادن داریم و به این ترتیب، انتظار ندارم این امر به فوریت اتفاق بیفتد. با این حال، امیدوارم در آینده ای نه چندان دور این کار را انجام دهیم».

اما باید توجه داشت که نکته جالب توجه درباره این موضوع، همین «کارهای دیگر» است که این مقام آمریکایی از آن سخن گفته است. در حقیقت، سوال اینجاست که با توجه به ادعای خود اعضای 1+5 مبنی بر فوریت موضوع هسته ای ایران، این کارهای دیگر که باید پیش از آن انجام گیرد، دقیقاً چیست؟!

نگاهی به آنچه طی چند روز اخیر در حاشیه نشست مجمع عمومی و نیز خارج از آن اتفاق افتاد، این گمانه را به ذهن متبادر می کند که منظور از این کارها، اعمال فشارهای بیشتر بر ایران به منظور امتیازگیری در مذاکرات است و به همین دلیل است که این گروه عجله ای در مذاکره با ایران از خود نشان نمی دهد.

طی روزهای گذشته، اتحادیه اروپا اعلام کرد تحریم های جدیدی را علیه بخش های تجاری، مالی و حمل و نقل ایران در دست بررسی و تصویب دارد. از سوی دیگر، گزارش وزارت خارجه رژیم صهیونیستی نیز با ادعای موثر بودن تحریم ها، خواهان وضع تحریم های جدیدتر علیه ایران شد.

از سوی دیگر، بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی نیز شب گذشته در سخنرانی خود، بازه زمانی مورد نظر خود برای حمله احتمالی به ایران را از چند هفته آینده به یک سال آینده تغییر داد تا زمان برای اعمال فشار غرب بر ایران بیشتر باشد.

به این ترتیب، به روشنی می توان نتیجه گرفت که کشورهای غربی همچنان بر سیاست فشار و مذاکره خود در قبال ایران پایبند هستند و تنها چیزی که نسبت به گذشته تغییر کرده، میزان فشاری است که از دید آن ها برای واداشتن ایران به امتیازدهی ضروری است.

این در حالی است که ایران همواره بر لزوم انجام مذاکره بدون پیش شرط و تحت شرایط برابر تأکید و تصریح کرده که انجام مذاکره از موضع برتر و همراه با اعمال فشار، نتیجه بخش نخواهد بود.