آمار پنج ماهه رشد نقدینگی کشور که در اوایل هفته جاری منتشر شد حاوی پیام‌های مهمی از وضعیت اقتصادی کلان کشور بود. بر مبنای این گزارش، کل نقدینگی در پنج ماه اول سال 91 با 5/11 درصد رشد نسبت به پایان سال 90 به بیش از 391 هزار میلیارد تومان رسیده است. بدین ترتیب سرعت رشد سالانه نقدینگی در ایران به 5/25درصد بالغ شده است. نکته مهمتر افزایش 24 درصدی پایه پولی کشور در دوازده ماهه منتهی به اول شهریور 91 است. «پایه پولی» در واقع همان پول قدرتی است که توسط بانک مرکزی ایجاد می‌شود و افزایش آن با یک تاخیر زمانی آثار خود را در رشد نقدینگی کل کشور منعکس می‌کند. واکاوی دقیق تر این متغیر مهم پولی نشان می‌دهد که افزایش حجم پول پرقدرت در سال جاری ناشی از دو عامل اصلی بوده است: استقراض بانک‌ها از بانک مرکزی (که حدود 11 درصد در پنج ماه اول سال رشد داشته است) و افزایش مطالبات بانک مرکزی از دولت (به میزان 6/6 درصد در پنج ماهه نخست 91). بنابراین می‌توان گفت شرایط انقباضی اقتصاد کشور منجر به تحت فشار قرار گرفتن دو رکن مهم اقتصادی یعنی بانک‌ها و دولت شده و خلق پول جدید از سوی بانک مرکزی برای پاسخگویی به نیازهای این دو، شتاب گرفتن رشد نقدینگی را رقم زده است. بدین ترتیب ادامه روند موجود ( که احتمالا در دو ماه اخیر به سبب نوسانات ارزی شدت هم گرفته است) می‌تواند افزایش نرخ رشد نقدینگی به ارقامی بالاتر از 30 درصد تا پایان سال را موجب شود؛ رویدادی که علاوه بر تبعات تورمی، به منزله تهدیدی برای ایجاد تعادل در بازارهای سرمایه‌گذاری سوداگرانه نظیر ارز وسکه خواهد بود.