روزنامه دیلی تلگراف نوشت سفیر سابق انگلیس در واشنگتن گفت منافع راهبردی ما اکنون بر توافق با ایران شیعه استوار است نه با عربستان سنی.

 این روزنامه انگلیسی امروز در پایگاه اینترنتی خود در مقاله ای به قلم کریستوفر میر نوشت بمباران سوریه از سر گرفته شده است. تقریبا دو سال پیش، نمایندگان پارلمان انگلیس به طرح دیوید کامرون برای حمله هوایی به همراه آمریکا و فرانسه بر ضد بشار اسد، رئیس جمهور سوریه رای منفی دادند و به وی لطمه زدند. اقدام آنها موجب شد که باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا نیز از اقدام نظامی منصرف شود. در نتیجه فرانسوا اولاند، رئیس جمهور فرانسه در این راه تنها ماند.

اما این اتفاق مربوط به دو سال پیش بود. اکنون جنگ داخلی در سوریه با همان سرعت ادامه دارد. تعداد زیادی از مردم سوریه از کشور خود گریخته اند و در مکان های دیگری مانند اردوگاه های کثیف مهاجران کاله در فرانسه مستقر شده اند. شاید فکر کنید که این دلیلی برای بررسی مجدد تصمیم سال 2013 و اقدام نظامی قاطع بر ضد اسد است. اما این فکر اشتباه است. حقایق تغییر کرده و نظر آنها نیز به نفع اسد عوض شده است.

از آن جایی که اسد و قبیله علوی وی (شاخه ای از اسلام شیعه) از حمایت روسیه و ایران شیعه برخوردار هستند، هیچگاه احتمال سرنگونی اسد تا این اندازه کم نبوده است. هیچ نشانه ای از ضعف دولت اسد دیده نمی شود. سوریه از نظر مسکو و تهران یک سرمایه حیاتی در بازی قدرت در خاورمیانه (غرب آسیا) است.

آن چه که از سال 2013 تغییر کرده است حملات (گروه تکفیری صهیونیستی) داعش است که یک گروه جهادی بنیادگرای سنی است.

اگر بتوان درسی از مداخله غرب در افغانستان و عراق گرفت، این است که حضور طولانی نیروهای نظامی غربی در کشورهای اسلامی فقط موجب می شود مسلمانان که به شدت با ارزش ها و شیوه زندگی غرب مخالفند در سراسر جهان گسترش یابند.

در خاورمیانه (غرب آسیا) منافع متضادی وجود دارد که سیاست منسجم انگلیس را برای مداخله در این کشورها تقریبا غیرممکن می کند. هدف انگلیس در سوریه برکناری اسد است و این بر ضد منافع ایران است. اما اسد نیز با دشمن ما که همان (گروه تکفیری صهیونیستی) داعش است مبارزه می کند. در عراق، انگلیس از دولت شیعه این کشور حمایت می کند. اما این دولت به ایران وابسته است. از آن جایی که ارتش عراق بسیار ضعیف است، شبه نظامیان شیعه عراقی با مشاوره ایران با (گروه تکفیری صهیونیستی) داعش می جنگند.

نویسنده این مقاله افزود چه بخواهیم و چه نخواهیم، انگلیس به متحد بالفعل با اسد و ایران در جنگ با داعش تبدیل شده است، در حالی که ایران دشمن قسم خورده متحد انگلیس یعنی عربستان سنی است.

در خاتمه این مقاله آمده است اگر (گروه تکفیری صهیونیستی) داعش بتواند در خاورمیانه (غرب آسیا) بیش از پیش پیشروی کند، آیا به طور اجتناب ناپذیر موجب نمی شود که انگلیس به این نتیجه برسد که ایران باید متحد راهبردی آن در منطقه باشد؟

منبع:  انتخاب