بازار محصولات فولادي بيش از يک سال و نيم با کاهش شديد قيمت ها روبه رو است.

به گزارش ماین نیوز، در جريان اين روند توليدکنندگان بسياري مجبور به تعطيلي کارخانه هاي خود و خروج از چرخه توليد شدند. در کنار تعطيلي برخي واحدهاي فولادساز، توليدکنندگاني که از پشتوانه مالي بهتري برخوردار بودند در بهترين حالت با حاشيه سود کم يا با زيان به توليدات خود ادامه دادند.

اين شرايط در حالي براي صنعت فولاد ادامه دارد که با ريزش هفتگي قيمت ها در بازار فولاد و خروج مشتريان از اين بازار، اين سوال مطرح مي شود که نقطه تحمل زيان در صنعت فولاد کجاست؟ اين سوال در حالي وجود دارد که پيش از اين و با رسيدن قيمت ميلگرد به 1530 تومان کارشناسان عقيده داشتند قيمت ها در بازار فولاد به کف رسيده و بيش از اين با کاهش همراه نخواهد شد. اما درست بعد از اين اظهار نظر کارشناسان، قيمت شمش توليد داخل از سوي عرضه کننده آن با تخفيفي 50 توماني همراه شد که همين اتفاق ريزش دوباره قيمت ها در بازار فولاد را به همراه داشت. از آن زمان به اين سو، قيمت محصولات فولادي در بازار داخلي به دلايل مختلفي نظير رقابت براي جلب مشتري، تحويل کالابه جاي بدهي و ارزان فروشي در بازار و ورود کالاهاي وارداتي ارزان قيمت هر هفته با کاهش همراه شد. اين روند در حالي همچنان ادامه دارد که قيمت هاي جهاني نيز بر آن بي تاثير نبوده است.

با اين وجود اين سوال همچنان وجود دارد که نقطه تحمل زيان در صنعت فولاد کشور کجاست؟ و اينکه توليد فولادسازان چطور با وجود زيان ده بودن همچنان ادامه دارد؟
يک عضو اتاق بازرگاني تهران در پاسخ به سوال ياد شده عقيده دارد نقطه نهايي براي تحمل زيان براي هر شرکت و توليدکننده اي با توجه به پشتوانه مالي که دارد متفاوت است. بهادر احراميان در اين زمينه مي گويد: با توجه به ريزش قيمتي که هر هفته وجود دارد اين سوال مطرح مي شود که اگر توليد با زيان همراه است پس چرا ادامه دارد؟ اما واقعيت اين است که گاه متوقف کردن يک خط توليد و بازگشت دوباره به توليد، هزينه اي به مراتب بالاتر از فروش با زيان دارد. احراميان عقيده دارد در شرايط فعلي تقاضا براي کالادر بازار بسيار کم است، اتفاقي که در پي آن قيمت ها با سقوط همراه شده اند اما با اين وجود بسياري از توليدکنندگان با وجود زياني که مي بينند ترجيح مي دهند به توليد با زيان ادامه دهند اما هزينه هاي ناشي از تعطيلي را متحمل نشوند.

به اين ترتيب مي توان مشاهده کرد بسياري از فولادسازان واحدهاي توليد خود را تعطيل کرده اند، خيلي ها حجم توليد را پايين آورده اند و توليدکنندگاني هم در زيان به سر مي برند اما با اين وجود چرخه توليد فولاد با تحمل زيان در حال گردش است.

مي توان گفت عمده تعطيلي ها مربوط به واحدهاي خصوصي بوده است زيرا آنها امکان بيشتري براي تعديل نيرو دارند و از سويي تعطيلي براي آنها با هزينه کمتري نسبت به دولتي ها همراه است. اما دولتي ها و يا واحدهاي بزرگ خصوصي به دليل حمايت ها و يا معذوريت هايي که از سوي دولت دارند، با وجود زيان به هر حال به توليد خود ادامه مي دهند.

به عقيده احراميان اگرچه مشکلات فراواني در کشور براي فولادسازان وجود دارد، اما توجه به تاثير شرايط جهاني بر بازار داخلي نيز ضروري است. او با اشاره به کاهش قيمت ها در بازار جهاني مي گويد: به نظر مي رسد قيمت ها در بازار جهاني حداکثر تا 10 درصد ديگر ظرفيت کاهش داشته باشد، به اين ترتيب بايد در انتظار بازتاب اين ميزان کاهش قيمت در بازار داخلي نيز باشيم.

احراميان در حالي بازار جهاني فولاد را آماده تحمل يک کاهش قيمت تا سقف 10 درصد ديگر مي بيند که يک کارشناس صنعت فولاد عقيده دارد اين ميزان کاهش قيمت شايد در تئوري قابل حدس باشد اما در عمل ممکن است در طولاني مدت رخ بدهد. مدير فروش و بازاريابي ذوب آهن اصفهان مي گويد: درست است که قيمت سنگ آهن، انرژي و مانند اينها در دنيا با کاهش همراه بوده است اما تاثير لحظه اي بر قيمت ها نمي گذارند.

نعمت الله محسني مانند احراميان عقيده دارد نقطه ماندگاري در شرايط فعلي به پشتوانه شرکت ها بستگي دارد. او در توضيح بيشتر مي گويد: ممکن است آنهايي که توانايي مالي بيشتري دارند بتوانند قيمت هاي فعلي را تحمل کنند به اين اميد که وضعيت در آينده بهتر شود. اميد به بهبود شرايط در آينده موضوعي است که احراميان نيز به آن اشاره مي کند. به اين ترتيب کارشناسان عقيده دارند اميدواري به اينکه ممکن است زيان ها در آينده جبران شود باعث شده است که بسياري از شرکت ها به توليد ادامه دهند. اميد به اجراي بسته دوم خروج از رکود، به راه افتادن پروژه هاي عمراني و ورود سرمايه گذاران خارجي از جمله مواردي هستند که دست کم از نظر رواني فولادسازان را به آينده اميدوار کرده است.

محسني در کنار اشاره به پشتوانه مالي و اميد براي بهبود شرايط، يکي ديگر از دلايل ادامه داشتن توليد با حاشيه زيان را سنگين بودن هزينه هاي تعطيلي عنوان مي کند. او در اين زمينه عقيده دارد در دوران بحران و رکود در بازار فولاد، شرکت هاي نوردساز راحت تر اقدام به تعطيلي و يا کاهش سطح توليد مي کنند. او مي گويد: نوردي ها زيان کمتري را تحمل مي کنند زيرا آنها مي توانند خريد مواد اوليه و توليد خود را روزانه کنند، به اين ترتيب آنها با کم کردن خواب سرمايه خود (به دليل فاصله کوتاهي که در توليد و فروش وجود دارد) اين امکان را دارند که دوران رکود را با زيان کمتري پشت سر بگذارند، ضمن اينکه آنها راحت تر از واحدهايي که ذوب دارند مي توانند براي تعطيلي اقدام کنند زيرا واحدهاي داراي ذوب هم هزينه تعطيلي بسيار زيادي دارند و هم توليد آنها با پروسه اي طولاني تر از توليدات نوردي همراه است. اما با تمام اين تفاسير چيزي که روشن مي شود اين است که با توجه به نبود تقاضا در بازار، شرايط براي توليدکنندگان فولاد به دشواري در حال گذر است، چه آنها که با تحمل زيان توليد را ادامه مي دهند و چه آنها که براي جلوگيري از زيان کارخانه خود را تعطيل کرده و در انتظار راهي براي بازگشت به زنجيره توليد هستند.

در چنين شرايطي به نظر مي رسد حمايت دولت براي جلوگيري از زيان بيشتر فعالان صنعت فولاد تاثيرگذار باشد، حمايت هايي نظير تحريک تقاضا به واسطه افزايش قدرت خريد، افزايش دوره اي تعرفه واردات براي جلوگيري از واردات محصولات ارزان قيمت و بي کيفيت به بازار، ايجاد امتيازهايي براي صادرات و يا ترغيب سرمايه گذاران خارجي براي ورود به کشور.

محسني با اشاره به حمايت هاي تعرفه اي دولت مي گويد: چنانچه دولت با حمايت تعرفه اي بتواند مانع ورود محصولات ارزان قيمت چيني شود، مي توان اميدوار بود که قيمت محصولات در بازار داخلي از قيمت هاي جهاني تاثير کمتري بگيرد و از ريزش بيش از پيش آن جلوگيري شود.

اين کارشناس همچنين با اشاره به دومين بسته خروج از رکود دولت اميدوار است که با اجراي اين بسته و پرداخت بدهي پيمانکاران، سرمايه گذاري روي پروژه هاي جديد و افزايش تقاضا در بازار فولاد رقم بخورد. در شرايط فعلي افزايش تقاضا يکي از مهم ترين راهکارهايي است که از نگاه کارشناسان مي تواند اوضاع صنعت فولاد را با بهبود همراه کرده و آينده روشن تري براي آن رقم بزند