١- دو قیمت در اقتصاد خیلی مهم هستند: اول نرخ ارز دوم نرخ سود بانکی؛ چون نحوه تخصیص منابع و در ‌‌نهایت نحوه توزیع درآمد را تعیین می‌کنند. به همین دلیل، لابی‌های مختلف اقتصادی تلاش دارند این دو نرخ در جهت تثبیت منافع آنان تعیین شود.

٢- قانونی در اقتصاد داریم که قیمت ارزان باعث افزایش تقاضا و صف می‌شود و وام ارزان هم مستثنی از این قصه نیست. به همین دلیل وقتی اعلام شد که برای خودرو وام ١۶ درصدی پرداخت می‌شود مردم برای خرید خودرو هجوم آوردند در حالیکه تا چند روز قبل از اعلام این تصمیم، همین خودرو‌ها دست کارخانه‌ها باد کرده بود.

٣- این روز‌ها لابی عجیبی با هدف کاهش دستوری نرخ سود بانکی شکل گرفته که در واقع می‌خواهد وام رسمی را که فقط به عده خاصی می‌رسد ارزان کند. ارزان سازی وام همانطور که اشاره شد، باعث افزایش تقاضا و ایجاد صف نامرئی می‌شود و وام ارزان به کسانی می‌رسد که در ابتدای صف هستند.

۴- حال سوال این است که چه کسانی در ابتدای صف دریافت وام هستند؟ طبق دقیق‌ترین گزارش‌های موجود، حدود ٧٠ درصد وام‌های پرداختی بانک‌ها در واقع، تمدید وام‌های قبلی است. به عبارت دیگر، بدهکاران فعلی نظام بانکی در ابتدای صف وام ارزان هستند و بلافاصله پس از ابلاغ کاهش دستوری نرخ بهره از آن منتفع می‌شوند.

۵- اینجا فقط پاسخ یک سوال را سیاستگذاران به مردم بدهکار هستند. چرا موقعی که نرخ تورم به بالای ۴٠ درصد رسیده بود هیچوقت کسی نگفت که نباید پول مردم را با نرخ ارزان بین یک عده خاص تقسیم کنیم و نرخ سود بانکی به تبعیت از تورم حداقل باید تا پنجاه درصد افزایش پیدا کند؟ اما اکنون که نرخ تورم به صورت شکننده‌ای کاهش یافته و معلوم نیست پایدار باشد عده‌ای از تصمیم سازان عزیز سخنگوی این عده خاص شده‌اند و سخن این جماعت را تکرار می‌کنند که نرخ سود بانکی باید بلافاصله از نرخ تورم تبعیت کند؟ چرا دستورات سیاستگذاران فقط معطوف به تأمین منافع یک عده خاص است؟