به گزارش اقتصادنیوز به نقل از بلومبرگ، گزارش گلدمن‌ساکس نشان می‌دهد که واحد پول آمریکا یک تهدید کوچک برای اهداف تورمی فدرال‌رزرو بوده، و موجب به چالش کشیدن سیاست‌گذاران شده است. این یک خبر خوب برای افرادی است که بر روی بیشترشدن تفاوت میان سیاست های پولی اروپا، آمریکا و ژاپن حساب باز کرده‌اند.
 
تورم، مرکز بحث‌های فدرال در مورد زمان افزایش نرخ بهره بوده و این در حالی است که مقامات به دنبال عادی‌سازی سیاست‌های پولی پس از هفت سال ثابت نگهداشتن هزینه‌های استقراضی نزدیک به صفر هستند. از آنجا که دلار قوی‌تر به منزله قیمت گرانتر واردات خواهد بود، گلدمن ساکس پیشنهاد داد که بانک مرکزی با فشارهای نزولی کمتری برای افزایش نرخ بهره مواجه شود.
 
زاچ پندل و الاد پلاشتن، تحلیلگران نیویورکی در یادداشتی نوشتند: « اکثر آثار دلار قوی‌تر روی قیمت واردات تاکنون به تحقق پیوسته است. به نظر می‌رسد آمار تورمی تا به امروز مسیری را دنبال می‌کند که تا حدودی به دلار وابسته بوده است.» 
بازار اوراق قرضه
همان طور که سرمایه‌گذرارن نیز موافق هستند. فاصله میان بازده اسناد خزانه‌داری و برگه‌های 10 ساله اسمی، ( که به عنوان نرخ سربه‌سر شناخته می‌شود)، در این هفته به بالاترین سطح خود از ماه آگوست رسیده است. این اندازه نشان می‌دهد که تورم در یک دهه آینده در حدود 1.58 درصد خواهد بود در حالی ماه گذشته این نرخ 1.2 درصد بوده است.
شاخص دلار بلومبرگ، که نسبت این واحد پولی را در مقایسه با 10 ارز دیگر نشان می‌دهد، در روز پنجشنبه 0.2 درصد رشد داشت تا با ثبت پنجمین روز متوالی رشد خود طولانی‌ترین روند صعودی خود را از 20 ژانویه تجربه کند.

جانت یلن، رئیس فدرال‌رزرو در نشست سیاست‌گذاری هفته گذشته اعلام کرد که دلار قوی‌تر می‌تواند موجب ادامه داشتن فشار روی قیمت مصرف‌کننده شود. مقامات پیش‌بینی‌های خود را در مورد رشد قیمت‌ها در سال جاری از 1.6 درصد به 1.2 درصد کاهش داده‌اند. شاخص دلار بلومبرگ در سال جاری رشد 2.6 درصدی داشته است و این در حالی است که در سال 2015 این شاخص رشدی 9 درصدی و سال قبل از آن رشدی 11 درصدی را تجربه کرده بود