پیتر لینچ یک سرمایه گذار آمریکایی است که عمده شهرتش را به خاطر عملکرد رویایی و فوق العاده در بازار سهام به دست آورد. وی در بازه سالهای 1977 تا 1990، به طور متوسط سالانه 29.2% بازده کسب کرد، یعنی بازدهی دو برابر متوسط شاخص بورس آمریکا. به بیان دیگر در بورس تهران شخصی باید به مدت 13 سال و به طور متوسط سالانه حدود 86% بازده کسب نماید تا عملکردی شبیه وی داشته باشد! او در این بازه زمانی دارایی تحت مدیریت خود را از 18 میلیون دلار به 14 میلیارد دلار رساند. از خوبیهای پیتر هر چه بگوییم کم گفته ایم J بد نیست کمی هم از او بشنویم (نقل به مضمون):

"اگر شما در بازار سهام فعال هستید باید بدانید که بازده منفی در بازار امری است طبیعی. گاهی بازده منفی چنان شدید است که می توان آنرا سقوط نامید. به بیان ساده تر، از دست دادن مقدار زیادی از ثروت در این بازار طبیعی است. هیچ کس نمی تواند زمان این سقوط ها را همیشه و به صورت دقیق پیش بینی کند. اگر شما تحمل این شرایط غیرقابل اجتناب را ندارید، بازار سهام جای شما نیست. مغز تنها عضو مهم و تاثیرگذار در این بازار نیست، فعالیت در بازار سهام جگر نیز می خواهد (البته انگلیسی زبان ها از معده نام می برند که کاربرد مفهومی مشابه دارد). در بازار سهام صبر مهم است. در این بازار، زمان در کنار شماست و گذشت آن بسیاری از مشکلات را حل می کند. ..."

بازیگران بورس ما، اما، در این مدت نشان دادند که به گوش و دهان علاقه بیشتری دارند. در بازار مثبت تا می توانند از شرایط پس از برجام و آینده اقتصاد و قطب شدن صنعت خودرو و ... می گویند و می شنوند، اما در بازار منفی همه از مشکلات ساختاری بازار و رفتار فلان مسوول و ضعف فلان وزیر می گویند. سود بازار را به هوش و ذکاوت شخصی و ضررهای آن را به ضعف و سست عنصری مسوولان منتسب می کنند. می گویند و می شنوند، دهان و گوش ها فعال است، مغز و جگر اما ....

بازار امروز نشان داد که مغز و جگر اعضایی کمیاب در پیکر فعالان بازار سهام است 

محمد احمدی