سازمان تجارت جهانی (WTO) با 640 نفر پرسنل براساس پیمان مراکش در سال 1995 شکل گرفت و مرکز آن در ژنو سوییس است. کشور چین بعد از مذاکرات طولانی و طبق قرارداد خاصی در 11 دسامبر 2001 عضو WTO شد. براساس بند 15 این قرارداد، کشورهای عضو تا 15 سال اجازه اعمال تعرفه ضددامپینگ روی کالاهای چینی دارند و بعد از آن، چین به عنوان یک اقتصاد بازار محور شناسایی شده و تعرفه ضددامپینگ منتفی می‌شود.
 
به گزارش ماین نیوز، با نزدیک شدن به تاریخ خداحافظی با اعمال تعرفه‌های ضددامپینگ روی کالاهای چینی (در دسامبر 2016)، حالا وحشت اروپا و آمریکا را فرا گرفته و انجمن‌های فولاد و آلومینیوم و سایر صنایع این کشورها در حال لابی برای فرارکردن از این قانون هستند!

به موازی دستگاه دیپلماسی خارجی چین نیز بکار افتاده و با قول سرمایه‌گذاری، قول ارائه وام ارزان‌قیمت و قول عقد قرارداد تجارت آزاد FTA نسبت به فشار بر کشورها به منظور به رسمیت شناختن چین به عنوان یک اقتصاد بازارمحور ادامه می‌دهد و نسبتا موفق بوده است. روسیه، پرو، شیلی، استرالیا، نیوزلند، آفریقای جنوبی، برزیل و ... از جمله کشورهای عموما معدنی هستند که به بازار چین محتاج بوده و چین را به عنوان یک اقتصاد بازارمحور به رسمیت شناخته‌اند.

در مقابل، انجمن فولاد اروپا (Eurofer) و سایر انجمن‌های حمایت صنعتی اروپا و آمریکا در حال لابی شدید به منظور عدم شناسایی چین به عنوان یک کشور اقتصاد بازارمحور هستند.

نتیجه این لابی‌ها اگر در در 6 ماه آینده منجر به بازار محور بودن چین شود، می‌تواند عامل کاهش قیمت کالاهای صادراتی چین به بسیاری از کشورها شده و ضمن بحران افت قیمت در صنایع معدنی، بازارهای صادراتی فولاد و آلومینیوم و سایر صنایع معدنی ایران را با تهدید جدی مواجه سازد.