نشست های اوپک در وین برای دهه‌ها ترکیب بی‌پروایی از ثروت، قدرت و اختلاف بوده است، گزینه آخر به نظر می‌رسد در حال حاضر از همه بیدارتر است.

به گزارش ایسنا، لیام دنینگ، یکی از مقاله‌نویسان بلومبرگ که پیش از این در وال‌استریت ژورنال فعالیت داشته، با این مقدمه درباره نشست اوپک که روز آینده قرار است در وین برگزار شود، می‌نویسد: زمانی‌که اوپک بیش از هر چیز شبیه به یک کارتل واقعی عمل می‌کرد سال‌های ابتدایی 1970 بود. در آن زمان، این سازمان بیش از 50 درصد تولید نفت در جهان را در کنترل داشت و کم و بیش برای مدیریت قیمت نفت تلاش می کرد که برای بسیاری از اعضای آن به معنای از بین بردن بقایای استعمار در کشورهایشان بود.

این روزها اوپک حدود 40 درصد تولید نفت در بازار را در اختیار دارد و به چندین جبهه تقسیم شده است، یک جبهه‌بندی بین اعضای ثروتمند حاشیه خلیج فارس و ندارهایی مثل ونزوئلا است و جبهه بندی دیگر ناشی از تقابل ایران و عربستان.

چیزی که ادامه حیات اوپک را به خطر می‌اندازد همان چیزی است که خود در به وجود آمدنش کمک کرده است: نفت شیل.

اگر اوپک مانند یک کارتل عمل می کرد، قادر بود که در دهه نخست قرن حاضر عرضه را در راستای تقاضای روز افزون چینی‌ها افزایش دهد ، آن وقت جهان در شرایطی که قیمت نفت به بالاتر از بشکه‌ای 100 دلار رسیده بود، به نفت‌های غیر متعارف روی نمی‌آورد.

در واقع همان قیمت‌های بالای نفت به شرکت‌های آمریکایی این جسارت را داد که شکست سنگ‌ها را برای استخراج نفت شیل تجربه کنند.

حالا افزایش تولید نفت شیل یک خطر همیشه در کمین است که به محض افزایش قیمت نفت خود را نشان می‌دهد، تصمیم عربستان سعودی برای خصوصی کردن شرکت ملی نفت این کشور نیز نگرانی‌ها را درباره افزایش تقاضای نفت بیشتر می کند.

حال به جای آنکه اعضای اوپک بازار را کنترل کنند، بازار دارد آن‌ها را کنترل می کند، نشست فردای اوپک ممکن است بر اساس توطئه به خوبی پیش برود اما ثروت در حال آب رفتن بوده و قدرت از این سازمان رخت بربسته است.