*محسن عباسی، مدیرعامل مشاور سرمایه گذاری ابن سینا مدبر

این روزها بازار در شرایطی قرار دارد که هنوز به غیر از رشد مقطعی گروه خودرو و سپس ریزش مجدد آن، رشد پایداری برای بازار سرمایه رخ نداده و نوسانات بازار و نگاه به تقویم روزهای کاری است که عامل تعیین کننده بازار شده است.

ریز موج ها و نوسانات مقطعی و زودگذر بر بازار حاکم شده و نمی توان گفت بازار ریزشی یا صعودی است. هرچند بسیاری از تحلیلگران و فعالان هنوز زمان دقیقی برای بازگشت بازار متصور نیستند اما با بررسی شرایط بازار می توان سه برهه‌ زمانی برای پیش بینی ترسیم کرد و انتظارات معقول تری از بازار داشت.

قبل از اینکه به بررسی این سه دوره زمانی بپردازیم باید به یاد داشته باشیم که مشکل فعلی بازار نبود نقدینگی و رکود بخش اقتصاد است که در بازار سرمایه بازتاب داده شده و جایی که بقیه بازارها نیز همچنان در رکود نسبی به سر می برند و نتوانسته اند نقدینگی را به خود جذب کنند، نباید انتظار بی مورد از بازار سرمایه داشت. در هر زمانی که نقدینگی ( به هر دلیل اعم از بنیادی یا سیاسی ) وارد بازار شود روند بازار تغییر خواهد داد. بنابراین مشکل بازار سرمایه را نمی توان صرفا به سودآوری شرکت ها مرتبط دانست زیرا p/e بازار در حال حاضر منطقی است و تنها نبود سوخت برای حرکت یعنی حجم و ارزش معاملات است که باعث درجا زدن بازار می شود زیرا نقدینگی تازه، وارد سیستم معاملات نمی شود و به نوعی شاهد ورود و خروج سهامداران فعلی در گروه های مختلف بازار هستیم.

حدود یک هفته تا پایان شهریور ماه باقی مانده و در صورتیکه اتفاق بنیادینی در بازار رخ ندهد احتمالا همین الگوی فعلی (نوسانات مقطعی و بازار متعادل ) را در این مدت شاهد خواهیم بود. خصوصا اینکه پایان سال مالی کارگزاری ها و فشار برای تسویه بدهی مشتریان نیز مقداری عرضه ها را افزایش می دهد.

فصل پاییز می تواند دو چهره متفاوت در دو سناریو داشته باشد. نیمه دوم سال همواره به شکل سنتی با رکود نسبی صنایع، قطعی گاز، طوفان های موسمی در دریاها و خلیج ها، نوسانات قیمت نفت، کاهش سوخت کارخانجات و ... همراه بوده و رکودی نسبی را در کل اقتصاد رقم می زند که بازار سرمایه نیز از آن مستثنی نیست، اما این بار ممکن است داستان کمی متفاوت باشد. تغییر مسیر نقدینگی ( به هر کجا) از مکان فعلی خود می تواند بورس را متاثر سازد. در طول تاریخ، سیاست های انبساطی همواره خوشایند بورسی ها بوده است. همچنین ارایه گزارش های عملکرد مناسب شش ماهه شرکت ها نیز که در اواخر مهر ماه منتشر می شود می تواند محرکی برای رشد بازار باشد.

فصل زمستان تا اردیبهشت ماه را می توان زمان برداشت کاشته های اقتصادی و سیاسی دولت دانست. هر تصمیمی که دولت تا قبل از این زمان گرفته باشد خودش را در این برهه نشان خواهد داد. بنابراین ممکن است تغییرات قابل توجهی در داده های بازار سرمایه را شاهد باشیم. از طرف دیگر عملکرد یکساله شرکت ها دیگر در این زمان برای همه فعالان روشن خواهد شد و عملکرد شرکت ها با توجه به ارایه گزارش نه ماهه به راحتی تحلیل خواهد شد.

اگر همه‌ این عوامل (عملکرد شرکت ها و قیمت های جهانی و ... به همراه سیاستهای دولت) همراستا باشند و نقدینگی قابل توجهی وارد بازار شود می توان به رشد و رکورد شکنی بازار در 8-9 ماه آینده امیدوار بود. این رشد ممکن است ابتدای این دوره، اواسط آن یا به احتمال فراوان اواخر آن رخ دهد.