به گزارش صبحانه، کارلوس تاوارس مدیرعامل اتحاد پژو ـ سیتروئن دو قرارداد همکاری پیاپی با ایران‌خودرو و سایپا منعقد کرد تا در دور تازه همکاری اروپا با ایران، دوباره پژو یکه‌تاز بازار ایران شود.

 هیچ‌گاه آمار دقیقی از فروش پژو به ایران منتشر نشده است اما تاوارس در حاشیه قرارداد چهارشنبه گفت که چهار میلیون خودرو پژو در خیابانهای ایران راه می‌روند. این یعنی یک‌چهارم همه چهارچرخه‌هایی که در خیابانهای ایران راه می‌روند مارک پژو دارند و پژو بابت ساخت همه آنها در ایران سود برده است، هم از مسیر فروش قطعات و هم از راه دریافت «رویالیتی» میزان سودی که پژو از بازار ایران برده است را بعضی ۱۰ میلیارد دلار و برخی بیشتر از آن برآورد می‌کنند. جالب آنکه این خودروساز فرانسوی، با همه سودی که از بازار ایران برده بود و طی سال‌هایی – به خاطر اهمال مسئولان در آوردن رقیب جدی – بازار ایران را به قبضه خود درآورده بود، به محض اجرای تحریم‌ها و با اولین سوت آمریکا ایران را ترک کرد. مدیرعامل پژو این را در مصاحبه چهارشنبه تأیید کرد و گفت که به خاطر همکاری با جنرال‌موتورز آمریکا ناچار بودیم ایران را ترک کنیم. جالب‌تر آنکه وقتی پژو ایران را ترک کرد و به خاطر ضعف تکنولوژی شرکت داخلی،‌ پژوها آتش گرفتند و برخی ایرانیان را زنده‌زنده سوزاندند، پژو همچنان به خاطر تولید این محصول در ایران، به ازای تولید این تابوت‌های شعله‌ور، رویالیتی دریافت می‌کرد و مدیرعامل پژو در همان مصاحبه درباره غرامتی که باید این شرکت به ایران بپردازد، گفت: این موضوع محرمانه است!

پژو، هرگز در زمره خودروسازان برتر دنیا محسوب نمی‌شود و اکنون از لحاظ تکنولوژی حتی از برخی خودروسازان کره‌ای عقب‌تر است. از سویی، پژو بابت میلیاردها دلار سودی که از بازار ایران کسب کرده است، تاکنون حتی یک دلار در ایران سرمایه‌گذاری نکرده است و البته این،‌ هم به معنای زرنگی مدیران این شرکت در کسب منفعت برای خود و هم به معنای اهمال و بی‌توجهی شریک دولتی پژو در ایران طی بیش از دو دهه بوده است که بازار وسیع و بزرگ و پرسود خودرو ایران را دودستی تقدیم این خودروساز درجه سه دنیا کرده‌اند.

مردم حق دارند سؤال کنند چه شده است که بازار ایران سالیان متمادی باید دودستی تقدیم پژو شود؟ چرا در دورانی که پژو میلیونها خودرو در ایران فروخت و میلیاردها دلار کسب کرد، یک دلار در ایران سرمایه‌گذاری نکرد؟ چرا انتقال تکنولوژی انجام نداد؟ چرا مرکز تحقیقات دایر نکرد؟ چرا به دانشجویان ایرانی بورسیه نداد؟

 

چرا مرکز خدمات پس از فروش دایر نکرد؟ چرا در دورانی که ایران تحریم شد، از ایران رفت و در برابر خودروهایی که در خیابان آتش می‌گرفتند احساس مسئولیت نکرد و چرا کماکان حق تولید می‌گرفت؟ چرا تا تحریم‌ها رفع می‌شوند اولین شرکتی که سراسیمه خود را به ایران می‌رساند تا قرارداد تولید سالانه ۲۰۰هزار دستگاه خودرو ببندد دوباره پژو است؟

 

اصلاً ایران‌خودرو چه دینی به پژو دارد که باید ایران را عرصه تاخت و تاز این شرکت کند و ایران‌خودرو را به انحصار تولید پژو درآورد و تازه اگر می‌خواهد انحصار را بشکند، پای مونتاژ خودروهای عقب‌مانده چینی را باز می‌کند؟