اقتصاد ایرانی در یادداشتی به قلم سعید لیلاز نوشت:
در مورد دلایل کاهش قیمت ارز در بازار باید گفت که نشست آلماتی روی بازار تأثیر مثبت داشته است. طبق صحبت های دولتمردان اقدام بزرگ نشست آلماتی در برداشتن تحریم طلا بوده که در صورت برداشتن تحریم طلا عملا خیلی از تحریم های دیگه نیز از بین می رود. چرا که طرح نفت در برابر کالا از طرف چین و هند و ترکیه بسیار طرح رذیلانه و مخرب برای اقتصاد کشور بود.
عامل روانی در افزایش کاهش قیمت ها سهمی دارد، باعث کاهش روانی تورم، بدلیل تقاضای بالا ارز که ناشی از انتظار سودآوری ارز بوده تا رفع نیازها. در حال حاضر عامل روانی نه تنها خوابیده بلکه معکوس شده است.
در حال حاضر درآمد ارزی کشور برای پوشش کل نیازهای ارزی کافی است. اطمینان ندارم که دولت علاقمند به کاهش نرخ ارز باشد، به اعتقاد من عامل تحریم ها بر روی وخامت اقتصاد ایران تعیین کننده نیست بلکه می تواند عاملی برای پوشش دادن سوء مدیریت ها باشد.
در سال 91 روزانه 290 میلیارد تومان ورود نقدینگی جدید به اقتصاد ایران داشته ایم، که نرخ رشد نقدینگی حدود 28 درصد تخمین زده شده و اگر نرخ رشد اقتصاد را منفی 3 تا 4 در نظر بگیریم و با تجمیع نرخ رشد نقدینگی با نرخ رشد اقتصاد به نرخ متوسط تورم یعنی 31 درصد می رسیم. اگر فرض کنیم که نرخ تورم سال 92 تا 30 درصد باشد قیمت دلار افزایش خواهد داشت. چرا که در پایان 92 ارزش پول ملی 70 درصد کاهش پیدا می کند و این دقیقا برخواسته از سیاست های ایران است.
ارزش پولی که از صادرات نفت بدست می آید موجب می شود تا اثر تورمی مضاعفی را تحمل کنیم، و نیاز شدید دولت به دلار در سال 92 چرا که برای بودجه عمومی 200 هزار میلیارد تومان در نظر گرفته شده که در حدود 80 هزار میلیارد از محل درآمدها و افزایش قیمت حامل های انرژی تأمین می شود و 120 هزار میلیار باقی مانده از فروش نفت باید تأمین شود که این نقدینگی از محل ارز بدست می آید. در سال 92 هزینه های ریالی دولت به طرز وحشتناکی در حال افزایش است و این امر بدلیل گسترده شدن بیش از حد بخش دولتی است که باید پاسخگو باشد. بنابراین باید در انتظار تحولاتی تازه در بازار ارز بود.