✍دکتر امیرحسین خالقی

🔹چند سال پیش از حمله به عراق، نئوکان های امریکایی (رامسفلد، چینی، ولفوویتز و ...) نامه ای به کلینتون نوشته اند و خواستار حمله نظامی به عراق و سرنگونی صدام حسین شدند، کلینتون نپذیرفت، ولی بعد از یازده سپتامبر و در دولت بوش بهانه لازم فراهم شد.

🔹امروز پیرامون ترامپ هم کسانی هستند که صریح گفته اند باید به ایران حمله کرد، برای قضاوت زود است، ولی به نظر می رسد ترامپ از همین آغاز و با وضع محدودیت های اخیر به توصیه های فلین در کتابش "عرصه نبرد" عمل کرده است. می خواهد نشان دهد در جنگ علیه تروریسم و برای منافع ملی اش جدی است و خود را برای یک نبرد طولانی آماده می کند. وقتی وزیر دفاع شما می گوید سه اولویت سیاست خارجی امریکا اینها هستند: اول ایران، دوم ایران و سوم ایران. خبر خوبی به نظر نمی رسد.

🔹دیدم ران پل هم از در دستور کار قرار گرفتن قانونی صحبت می کند که امکان حمله پیش دستانه به ایران را به رئیس جمهور می دهد بدون آنکه نیاز به کسب تکلیف از کنگره باشد. قید آن تنها و تنها صلاحدید رئیس جمهور و "در صورت ضرورت" است.

🔹پرزیدنت اهل کاسبی هم حرفش این بود که نباید مجانی امنیت جهان را تامین کنیم و باید کشورهای دیگر پولش را بدهند، به نظرتان تامین هزینه "کاربرد زور" علیه ایران خیلی دشوار است؟ حدس می زنم برخی کشورها از آن استقبال هم می کنند.

🔹برخی از وخیم تر شدن وضع اقتصادی امریکا در آینده صحبت می کنند، نمی توان اظهار نظر دقیقی در این مورد داشت. اما در صورت تحقق خبر خوبی نیست. مواردی که اهل سیاست، بحران های داخلی را با جنگ با دیگر کشورها پاسخ داده اند، کم نیست.

🔹کسانی می گویند از چند سال شبیه سازی حمله به ایران در دانشگاه های نظامی امریکا و اسرائیل تمرین می شود. جنگ شر مطلق است و امیدوارم هرگز رخ ندهد، روی کاغذ هم شاید احتمال آن زیاد نباشد، ولی در تاریخ روند حوادث همیشه آدم ها را غافلگیر کرده است. امیدوارم در این مورد چنین نباشد.