تغییر روند واردات نفت چین نشان دهنده چالش های جدی پیش روی اوپک و متحدانش در آستانه تصمیم گیری در مورد تمدید توافق کاهش تولید است.

به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از رویترز، تغییر روند واردات نفت چین نشان دهنده چالش های جدی پیش روی اوپک و متحدانش در آستانه تصمیم گیری در مورد تمدید توافق کاهش تولید است.

آمارهای واردات چین در ماه اکتبر نشان می دهد که روند حاکم بر واردات نفت این کشور باید رهبران اوپک و متحدان این سازمان به ویژه روسیه را در آستانه نشست 30 نوامبر در وین به فکر وا دارد.

دارا بودن سهم بالا از بازار چین، به عنوان بزرگترین وارد کننده نفت خام جهان یک موضوع مهم برای تولید کنندگان نفت است. در این خصوص دو نکته قابل توجه به نظر می رسد.

اولا اینکه آمارهای واردات چین نشان می دهد که چگونه این کشور توانسته به شکلی سریع روابط جدیدی را با صادر کنندگان نفت ایجاد کند و وابستگی خود به برخی از عرضه کنندگان سنتی نفت در درون اوپک را کاهش دهد.

ثانیا اینکه، به نظر می رسد این کاهش وابستگی از طریق افزایش واردات نفت از سایر اعضای اوپک و متحدان این سازمان جبران نشده است.

چین در ماه اکتبر حدود 206 هزار و 900 بشکه در روز از آمریکا نفت وارد کرده که دومین رقم واردات ماهیانه نفت از این کشور از زمان آغاز صادرات نفت آمریکا در اواخر سال گذشته است.

هرچند این رقم نسبت به میزان صادرات روسیه و عربستان به چین که در ماه اکتبر به ترتیب به 1.09 و 1.08 میلیون بشکه در روز رسید، چندان قابل توجه به نظر نمی رسد. اما خرید حدود 200 هزار بشکه ای چین از آمریکا در ماه اکتبر نشان دهنده افزایش قابل توجه خرید از این کشور در طی مدت کمتر از یک سال است، به نحوی که خرید نفت پکن از آمریکا در سال 2016 عملا صفر بود، اما در ده ماهه نخست سال جاری میلادی به حدود 135 هزار بشکه در روز رسیده است.

آمارهای جمع آوری شده توسط موسسه تامسون رویترز نشان می دهد که ظاهرا صادرات نفت آمریکا به چین در ماه های آینده روند افزایشی خود را به شکل قدرتمندی ادامه خواهد داد.

آمارهای کشتیرانی نشان می دهد که میزان خرید نفت چین از آمریکا در ماه نوامبر به حدود 242 هزار بشکه خواهد رسید و این رقم ممکن است به 379 هزار بشکه در روز نیز ارتقا یابد.

در صورتی که صادرات نفت آمریکا به چین به رقم نزدیک 400 هزار بشکه در روز برسد، آمریکا احتمالا به هفتمین تامین کننده بزرگ نفت جهان تبدیل خواهد شد، موضوعی که چیزی بیش از یک مایه رنجش خاطر جزئی برای تولید کنندگانی نظیر عربستان، روسیه، آنگولا، ایران و عراق خواهد بود.

افزایش صادرات تولید کنندگان غیرسنتی نظیر آمریکا، برزیل و حتی انگلیس به چین همچنین ممکن است موجب شود برخی از این کشورهای مشارکت کننده در توافق کاهش تولید بیشتر به فکر حفظ سهم خود از بازار بیافتند.