ما انسان‌ها در زمانی که یک نفر را در بحران می‌بینیم، به این فکر می‌کنیم که چگونه می‌توانیم خود را از این نوع حوادث دور کنیم و یا روشی برای کاهش ناراحتی و مشقت ناشی از آن بیابیم، اما خیلی زود همه چیز را فراموش می‌کنیم.
 
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بازارهای مالی(ایستانیوز)،ما همیشه تصویری از آینده را تجسم می‌کنیم که در آن خود و خانواده‌مان در امنیت و رفاه بسر می‌بریم. چیزی که ما را به این هدف می‌رساند، آینده‌نگری، تلاش و دسترنج ماست که در طول سالیان دراز بوجود می آید. اما اگر همه چیز آنطور که ما انتظار داریم پیش نرفت چه می‌شود؟ اگر در گذر زمان انتظارات ما محقق نگشت، چه اتفاقی می‌افتد؟ در شرایط کنونی آیا می‌توانیم از تورم چشم پوشی کنیم؟

هیچ انسانی در زندگی از خطرات و آسیب‌های پیش رویش در امان نیست. ما واقعا در خطر هستیم. اما آیا احساس خطر ما را وادار به چاره اندیشی می‌کند؟

معمولا ما انسان‌ها در زمانی که یک نفر را در بحران می‌بینیم، به این فکر می‌کنیم که چگونه می‌توانیم خود را از این نوع حوادث دور کنیم و یا روشی برای کاهش ناراحتی و مشقت ناشی از آن بیابیم، اما خیلی زود همه چیز را فراموش می‌کنیم تا زمانی که یا یک اتفاق مشابه را ببینیم یا برای خودمان اتفاق بیفتد.

بخواهیم یا نخواهیم، در معرض خطراتی هستیم که ممکن است ما را با از کار افتادگی یا نقص عضو، ابتلا به بیماری و مرگ که از آنها گریزی نیست، روبرو کند. از طرفی بالاخره زمان پیری ما نیز از راه می‌رسد و همه ما دوران بازنشستگی را تجربه خواهیم کرد. همین حالا بازنشستگان زیادی را پیرامون خود می‌بینیم. بسیاری از این عزیزان کم و بیش دچار مشکلات مالی بوده و معمولا از حقوق و مستمری دوران بازنشستگی خود ناراضی هستند. ما نیز در دوران کهولت سن نیاز به مراقبت و پرداخت هزینه‌هایی خواهیم داشت. در کنار همه اینها، باید با آینده‌نگری، به فکر آتیه فرزندانمان و دوران تحصیل و ازدواج و ... آنها نیز باشیم. روزگاری که بار مالی هر یک از عزیزانمان می‌تواند به بزرگترین چالش زندگی ما تبدیل شود.

اما ما امروز این فرصت را داریم که با در نظر گرفتن این مخاطرات و دغدغه‌ها، چاره‌ای بیاندیشیم و یک عمر مطمئن، پیش رو داشته باشیم.

بیمه عمر یا بیمه زندگی، بیمه‌ای بسیار فراگیر در جهان است. به طوری که هر کانادایی بطور متوسط 5 بیمه عمر، هر ژاپنی 5 بیمه عمر، هر هندی 2 بیمه عمر دارد. در کشورهای اروپایی، آمریکا، چین و ژاپن، والدین تا 20 سالگی برای فرزندان‌شان هزینه بیمه عمر را پرداخت می‌کنند و از آن پس دفترچه بیمه عمر و سرمایه گذاری فرزندانشان را بدست آنها می‌دهند. در بسیاری از کشورهای عربی در کنار صدور شناسنامه به اجبار دولت، برای نوزادان هم حساب بیمه عمر افتتاح می‌شود. از دلایل این موضوع عدم آشنایی کافی با بیمه عمر و یا عدم احساس نیاز به بیمه عمر در بین مردم را می‌توانیم نام ببریم.

بیمه عمر به زبان ساده قراردادی است که میان شرکت بیمه و بیمه‌گذار منعقد می‌شود و در آن بیمه‌گذار متعهد به پرداخت مبلغی بصورت تعیین شده (که غالباً در اقساط بلند مدت طراحی می‌شود) می‌گردد و این پرداخت‌ها تا زمانی معین، بسته به نوع قرارداد، ادامه خواهد داشت و با بروز وقایعی چون: مرگ، ابتلا به بیماری لاعلاج یا احتیاج شخص به مراقبت‌های ویژه پزشکی، وام، یا پس از پایان قرارداد، شرکت بیمه ملزم به رعایت تعهدات مندرج در بیمه نامه نسبت به ذینفعان خواهد بود. در این بیمه نامه علاوه بر بهره مندی از پوشش های بیمه ای متنوع، امکان مشارکت در یک سرمایه گذاری مطمئن و پربازده برای بیمه گذار فراهم می‌گردد.