بیل گراس (Bill Gross) را با عنوان پادشاه اوراق قرضه در جهان می ‌شناسند. او مدیر پیشروی صندوق اوراق قرضه در جهان است. گراس، بنیان گذار و مدیر خانواده اوراق قرضه PMICO بود. او نخستین مدیر پرتفویی بود که در سال ۱۹۹۶ به خاطر سهم مهمش در ترویج دانش تحلیل پرتفوی و اوراق قرضه به خانه مشاهیر انجمن تحلیل گران اوراق بهادار با درآمد ثابت (FIASI) وارد شد.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بازار سرمایه(سنا)، گراس در پاسخ به تغییرات بازار بسیار سریع بود و توانایی او در تغییر سریع رویکرد سرمایه گذاری، یکی از خصوصیات مهم او به حساب می ‌آمد. در جولای ۲۰۰۵، نیکول بولاک از SmartMoney مشاهده خود را از نحوه کار بیل گراس این‌طور بیان کرد: «گراس خودش را با شرایط بازار تطبیق نمی ‌دهد، بلکه آن را تغییر می‌ دهد! دیدگاه ‌های او در بازار اوراق قرضه به ‌طور گسترده ‌ای توسط سرمایه گذاران حرفه ‌ای و عموم سرمایه گذاران در سراسر جهان دنبال می ‌شود.» در سپتامبر ۲۰۱۴، او شرکت PIMCO را ناگهان ترک کرد و به گروه Janus ملحق شد.

 

زندگی شخصی بیل گراس

گراس فارغ‌ التحصیل روانشناسی در سال ۱۹۶۶ از دانشگاه دوک است. بخشی از تحصیلات «غیررسمی» او شامل گذراندن دوره ‌ای تابستانه در لاس ‌وگاس برای حرفه ‌ای شدن در بازی کردن بلک جک می ‌شد. بعد از فارغ ‌التحصیلی از دانشگاه، به‌عنوان افسر نیروی دریایی بر روی یک ناوشکن در سواحل ویتنام مشغول به خدمت شد. بعد از ارتش، گراس به دانشکده مدیریت رفت و مدرک MBA خود را در سال ۱۹۷۱ از دانشگاه کالیفرنیا گرفت. او همچنین مدرک گواهینامه تحلیلگری مالی (CFA) را در حالی دریافت کرد که به ‌عنوان تحلیلگر سرمایه گذاری در شرکت Pacific Mutual Life در لس ‌آنجلس بین سال ‌های ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۸ کار می‌ کرد. آخرین سمت او در این شرکت از سال ۱۹۷۶ تا ۱۹۷۸ به‌ عنوان دستیار نایب‌ رئیس بود که اوراق بهادار با درآمد ثابت را مدیریت می‌ کرد. بعد از آن گراس بزرگ‌ ترین شرکت مدیریت اوراق بهادر با درآمد ثابت در جهان را با نام شرکت مدیریت سرمایه گذاری پاسیفیک (PIMCO)، تأسیس کرد و تا سپتامبر سال ۲۰۱۴ به‌ عنوان مدیر عامل و مدیر امور سرمایه گذاری در این سمت مشغول به کار بود.

                      روش سرمایه گذاری بیل گراس

در یک تفسیر در اکتبر سال ۲۰۰۵، هنری کی. تو (Henry K. To) ، سردبیر نشریات مالی، نوشت که: «بیل گراس عقیده دارد سرمایه گذاری موفق در دراز مدت (چه اوراق قرضه چه سهام) بر روی دو اصل اساسی توانایی ایجاد چشم‌اندازی بلندمدت و داشتن ترکیب ساختاری صحیح در پرتفوی خود طی زمان تکیه دارد. »

گراس این اصول بنیادین را این ‌گونه توصیف می ‌کند که سرمایه گذاران باید یک پیش ‌بینی سه تا پنج سال داشته باشند تا این پیش ‌بینی میان‌ مدت آن‌ ها را مجبور کند به دراز مدت فکر کرده و از «شمشیر دو لبه ترس و طمع» دوری کنند. او به ‌طور واضح بیان می‌ کند که «احساساتی نظیر ترس یا طمع می‌ توانند هر سرمایه گذار یا مدیر شرکتی را متقاعد کند که دقیقاً کاری اشتباه را در دوره‌ های زمانی غیر عقلائی بازار انجام دهد.»

گراس استدلال می‌ کند «آن‌ هایی که در شناخت اجزا و عناصر ساختاری معادله سرمایه گذاری (تخصیص دارایی، متنوع سازی، رابطه ریسک و بازده و هزینه های سرمایه گذاری) شکست می ‌خورند، بیش از آنچه تصور می ‌کنند راه را برای سرمایه گذاران داناتر هموار کرده و دارایی های خود را از دست می‌ دهند»