سه مشکل اساسی اولین تولید‌کننده فولاد کشور

ذوب‌آهن اصفهان اولین تولید‌کننده فولاد کشور و تنها تولید‌کننده فولاد به روش کوره بلند در ایران است اما از مشکلات اساسی مانند استفاده از تکنولوژی قدیمی، نیروی انسانی بسیار بالاتر از حد نیاز و سوء‌مدیریت رنج می‌برد.

ذوب آهن اصفهان اولین شرکت تولید‌کننده فولاد در کشور ایران و تنها شرکتی است که از تکنولوژی کوره بلند جهت تولید فولاد استفاده می‌کند. تولید این شرکت در سال ۱۳۹۶ حدود ۳٫۵ میلیون تن و از نوع مقاطع طویل از قبیل تیرآهن، میلگرد و امثال آن بوده است.

به گزارش تجارت‌نیوز، از این میزان حدود ۷۵۰ هزار تن به بازارهای خارجی صادر و مابقی در داخل کشور مصرف می‌شود.

متاسفانه از چند سال گذشته مشکلاتی در ذوب آهن به وجود آمده که باعث پیشرفت بسیار کند این شرکت در مقایسه با سایر فولادسازان بزرگ داخل کشور شده است.

همواره مشکلات زیادی در صنعت فولاد کشور وجود دارد اما موارد زیر مختص ذوب آهن بوده که باعث شده کمی دورتر از انتظارها واقع شود.

۱- اولین و بزرگترین مشکل در ذوب آهن اصرار به استفاده از تکنولوژی متعلق به ۳۰ سال پیش بدون انجام بهینه‌سازی در تولید و بهره وری بسیار پایین می‌باشد.

امروزه تکنولوژی کوره بلند فقط برای ظرفیت‌های بالای ۵ میلیون تن توجیه اقتصادی دارد در حالیکه ذوب‌آهن اصفهان با تولید ۳٫۵ میلیون تن اختلاف زیادی با استانداردهای جهانی دارد.

با دانستن نیاز مبرم کشور به ریل هنوز ذوب آهن اصفهان که از چند سال پیش برنامه تولید ریل را دستور کار خود قرار داده بود موفق به انجام آن نشده و در برنامه امسال تولید ۱۲۰ هزار تنی را در دستور کار قرار داده که باید منتظر تحقق آن بود.

۲- دومین معضل که شاید به دلیل وضعیت نابسامان اشتغال کشور چندان از مقبولیت برخوردار نباشد بکارگیری نیروی انسانی بسیار بالاتر از حد نیاز است.

متوسط استاندارد جهانی به ازاء تولید هر میلیون تن فولاد خام حدود ۱۵۰۰ نفر به طور مستقیم می‌باشد درحالی‌که این تعداد در ذوب‌آهن به ۴۷۰۰ نفر می‌رسد که تقریبا ۳ برابر استاندارد جهانی است.

این امر باعث می‌شود تا افراد صاحب‌نظر و متخصص در این مجموعه که می توانند مفید واقع شوند کمتر دیده شوند و فرصت شکوفایی را آنطور که شایسته است، نداشته باشند.

به جرات می‌توان گفت با در نظر داشتن قدیمی بودن تکنولوژی مورد استفاده در ذوب آهن، حدود ۳۰% از این تعداد نیروی انسانی کاملا بلا استفاده هستند و یکی از مهمترین عوامل تاثیرگذار در قیمت تمام شده بالای ذوب آهن و حاشیه سود کم این شرکت دقیقا همین موضوع است.

پیشنهاد موجود و قابل اجرا این است که با انجام یک غربالگری کارشناسی، افرادی را که در بخش‌های تولید، پشتیبانی و ستادی مجموعه واقعا بلا استفاده هستند را در طرح‌های توسعه‌ای ذوب‌آهن و همچنین در صورت احداث واحدهای جدید به طور بهینه مورد استفاده قرار داد.

۳- موضوع دیگری که شاید از دید بسیاری از کارشناسان این حوزه مهمترین علت در روند نزولی ذوب آهن باشد، مشکلات سوء مدیریتی است.

با مطالعات انجام گرفته بر چند شرکت بزرگ فولادسازی مشاهده شده است که اکثر این شرکت‌ها از مدیرانی با سابقه مدیریتی ۱۰ تا ۳۰ سال بهره می‌برند و این در حالی است که در ذوب آهن طی ۸ سال ۴ مدیر عوض می‌شود. طبیعی است مدیریت ذوب آهن به فکر تغییر تکنولوژی نخواهد بود.

زیرا عملکرد آنها با میزان تولید در زمان مدیریتشان سنجیده می‌شود فلذا اگر مدیری بخواهد مثلا در بحث ارتقا بهره‌وری تولید گامی بردارد، یا نمی‌خواهد و یا نمی‌تواند اقدامی انجام دهد.

با توجه به زمان‌بر بودن سودآوری قابل توجه در صنعت فولاد قطعا بهترین مدیران فولادی دنیا نیز نمی‌توانند در چنین شرایطی کسب موفقیت نمایند.

لازم به ذکر است تا زمانیکه این مشکلات در ذوب‌آهن وجود داشته باشد مشکلات کوچک‌تر غیر قابل حل خواهند بود و باید روزبه‌روز شاهد افول این شرکت کهنه کار که نماد فولاد ایران است باشیم.