بر اساس آمارهای منتشر شده، چین بزرگترین خریدار نفت خام از روسیه است و بخش عمده ای از نفت خود را از این کشور تامین می کند. در حالی که هنوز بیشتر نقل و انتقالات مالی بین این دو کشور به دلار انجام می شود، ورود معامله ی آتی نفت خام شانگهای به بازارهای بین المللی نفت (که مبلغ پرداختی آن به یوآن است) می تواند روسیه و چین را در رسیدن به هدف از پیش تعیین شده در رابطه با استفاده از ارز ملی در مبادلات تجاری خود ثابت قدم تر کند. 

به گزارش تابناک اقتصادی به نقل از Russia Today، چین و روسیه به طور فعال در حال کاهش وابستگی به دلار در مبادلات تجاری میان خود هستند. در این خصوص، در ماه اکتبر سال ۲۰۱۷ پکن سیستم پرداختی جدیدی را راه اندازی کرد که مطابق آن استفاده از ارزهای ملی روبل و یوان میسر شد. این بدان معنا خواهد بود که ارز مورد استفاده در پرداخت های مربوط به صادرات ۶۰ میلیون تن بشکه ای نفت در سال توسط روسیه به چین می تواند به ارزی به غیر از دلار انجام شود. 

این در حالی است که پس از ورود معامله ی آتی نفت خام شانگهای در روز دوشنبه به بازار دولت های چین و روسیه مذاکرات خود را در خصوص گسترش استفاده از ارزهای ملی در مبادلات آتی نفت خام آغاز کرده اند. همچنین، در سال ۲۰۱۶ مرکز  مبادلات بورس سنت پترزبورگ مبادله ی آتی نفت خام اورال که قیمت آن به روبل پرداخت می شود را وارد بازار کرد و حمایت چین از نفت اورال می تواند جایگاه این نفت در بازار را ارتقا ببخشد. 

باید خاطر نشان گردد که معامله ی آتی نفت خام شانگهای در نخستین روز فعالیت خود بسیار موفق عمل کرد. بر اساس آمارهای منتشر شده، روز دوشنبه شاهد ثبت ۶۲،۵۰۰ قرارداد مبادله ی آتی نفت خام شانگهای بوده که این میزان معادل ۶۲ میلیون بشکه نفت خام و ارزش اسمی ۲۷ میلیارد یوآن (۴ میلیارد دلار) است. 

در پایان باید اشاره گردد که در ماه فوریه ی سال جاری روسیه همچنان جایگاه خود را به عنوان بزرگترین توزیع کننده ی نفت خام به چین حفظ کرده است. در ماه فوریه ی گذشته روسیه توانست میزان صادرات نفت خود به چین را به ۵۰۵۲ میلیون تن (۱.۳۲ میلیون بشکه در روز) برساند. این میزان از صادرات نفت به چین در مقایسه با ماه مشابه در سال ۲۰۱۷ میلادی افزایشی ۱۷.۸ درصدی را نشان می دهد. تحلیلگران بازار نفت دلیل افزایش میزان صادرات نفت به چین توسط روسیه را راه اندازی خط انتقالی جدیدی می دانند که در اول ژانویه ی سال جاری فعالیت خود را آغاز و ظرفیت کنونی خط صادراتی نفت سیبری شرقی-اقیانوس آرام را دو برابر کرد.