استاد اقتصاد دانشگاه تهران معتقد است که وجود و توسعه ابزارهای مالی در بازار سرمایه از جمله بازار قراردادهای آتی از لازمه های رشد و پیشرفت بازار سرمایه و اقتصاد است.

به گزارش اقتصاد آنلاین : آلبرت بغزیان، استاد اقتصاد دانشگاه تهران با اشاره به بازار آتی سکه بهاقتصاد آنلاین گفت: فلسفه ایجاد بازار آتی سکه، این است که خریداران نقدی سکه طلا، بتوانند به صورت تعهدی خرید کنند. در این نوع معاملات، هیچ سکه‌ای مبادله نشده و تنها قرارداد آن مبادله می‌شود؛ همچنین زمانی که قرارداد به سررسید برسد، به صورت فیزیکی نیز قابل تحویل است.

استاد اقتصاد دانشگاه تهران در خصوص مزایای معاملات آتی در حوزه بازار سکه و سایر کالاها گفت: معاملات فیوچرز، ریسک تغییرات یا نوسانات قیمت در آینده را پوشش می دهد و سرمایه‌گذار به این وسیله از ریسک فرار و زمانی که انتظارات رو به بالا یا پایین باشد، خود را از ریسک دور می‌کند.

بغزیان ادامه داد: در این حالت، سرمایه‌گذاران با توجه به خاصیت پوشش دهندگی ریسک قراردادهای آتی، از هیجانات بازار نقدی در امان می مانند و می‌توانند برای ماه های آینده سکه یا هر محصول موردنیازشان را با قیمتی مشخص تامین کنند؛ در این بین چون در اقتصاد ایران اتفاقات ناگهانی بسیار رخ می‌دهند، وجود بازار آتی سکه و سایر محصولات، سرمایه گذاران و فعالان اقتصادی را از بسیاری از آسیب ها بیمه می کند.

این اقتصاددان بر لزوم توسعه بازار قراردادهای آتی و مزایای آن برای تولیدکنندگان و مصرف کنندگان کالا تاکید کرد و گفت: به وسیله قراردادهای آتی، تولید کننده می تواند قیمت فروش مورد نظر خود را برای زمان آینده تثبیت کند و در برابر نوسانات مربوط به تغییر قیمت کالا، قیمت مدنظر خود را حفظ کرده و از ریسک مربوط به نوسانات قیمت جلوگیری نماید. همچنین مصرف کننده کالا نیز می تواند از طریق این قرارداد از دریافت کالای موردنظر خود در ماه موردنظر با قیمت تثبیت شده اطمینان حاصل نماید و حتی می تواند در صورت فاصله گرفتن قیمت ها از قیمت پیشنهادی، قرارداد خود را در بورس کالا واگذار کند.

  بغزیان اعلام کرد: قراردادهای آتی، ابزار شکل‌گیری نظارت و مدیریت ریسک است و توسعه این ابزار برای سرمایه گذاران و هدایت نقدینگی جذاب است.

وی در پایان گفت: این تفکر که با محدود کردن دایره فعالیت سرمایه گذاران، تنظیم و تعادل بازار حفظ می شود اشتباه است و اتفاقا هر چه ابزارهای مالی و بازارهای متنوع تر برای ورود سرمایه ها وجود داشته باشد، تنظیم و تعادل بازار به مراتب بهتر از زمانی خواهد بود که اجازه فعالیت به سرمایه گذاران را نمی دهیم.