قیمت نفت از آغاز هفته گذشته روند نزولی پیدا کرد و وست تگزاس اینترمدیت آمریکا ۵.۵ درصد و برنت ۷.۵ درصد ریزش کرد و از بالاترین رکورد اخیرشان فاصله گرفتند.

 

افت اخیر قیمت‌های نفت یادآوری به موقعی برای ناظران و بازیگران بازار بود که با وجود تاثیر ریسکهای ژئوپلیتیکی و کاهش ذخایر در تقویت قیمت‌ها، عوامل موثر دیگری برای پایین بردن قیمت‌ها وجود دارند.

قیمت‌ها زمانی که عربستان سعودی و روسیه که معماران اصلی توافق کاهش تولید میان کشورهای اوپک و غیراوپک بودند، اعلام کردند برای مقابله با تهدید کمبود عرضه، آماده‌اند تولیدشان را افزایش دهند، کاهش پیدا کردند. واهمه نسبت به رشد عظیم تولید شیل آمریکا نیز در پایین رفتن قیمت‌ها نقش داشت. صادرات آمریکا به آسیا افزایش یافته و بر سهم بازار روسیه و عربستان سعودی در این منطقه تاثیر منفی گذاشته است.

بسیاری بر این نکته واقف هستند که روند صعودی قیمت‌ها پایدار نیست. ولادیمیر پوتین، رییس جمهور روسیه اخیرا اظهار کرد قیمت نفت ۶۰ دلاری برای روسیه مناسب است. وزیر دارایی روسیه سال گذشته برنامه‌های خود برای تدوین بودجه ۲۰۱۹-۲۰۱۷ بر پایه قیمت نفت ۴۰ دلاری را اعلام کرده بود. این اظهارات به همراه گزارشهای اخیر که از مذاکرات روسیه و عربستان سعودی برای افزایش تولید حکایت دارند، از سوی برخی از تحلیلگران به عنوان نشانه‌ای از پایان روند صعودی نفت قلمداد می‌شوند. این مسئله کاملا مشخص است که این نوع پیمانهای تولید بلندمدت نبوده و راهکارهای مناسبی برای یک بحران بازار نفت نیستند.

البته منظور این نیست که قیمت‌های نفت دوباره افزایش پیدا نخواهند کرد یا حتی در آینده نزدیک به ۱۰۰ دلار در هر بشکه نمی‌رسند. تحریمهای آمریکا علیه ایران و سقوط آزاد تولید ونزوئلا ممکن است زمینه را برای صعود قیمت‌های نفت هموار کند. تنشها میان رژیم صهیونیستی و مردم فلسطین نیز به تنشهای ژئوپلیتیکی در خاورمیانه می‌افزاید. جنگ در یمن، بی‌ثباتی در لیبی و انتخابات اخیر عراق نیز به منزله سیگنالهای بیشتری برای بازارهای نفت در این منطقه هستند.

بر اساس گزارش اویل پرایس، جدا از ریسک ژئوپلیتیکی، موضوع مهم دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد، تاثیر اظهارات مقامات روسیه و عربستان بر بازارهای نفت است. کاهش تولید برای همیشه ادامه پیدا نخواهد کرد و بازار نفت  پس از بازگشت تولید اوپک و متحدانش به سطح عادی، نمی‌تواند قیمت‌های فعلی را حفظ کند. بازار برای حفظ قیمت‌های بالاتر پس از پایان توافق نفتی اوپک و غیراوپک، نیازمند تداوم رشد تقاضا از سوی اقتصادهای نوظهور و عقب نشینی تولید شیل است.