در سال ۹۶ با ورود بازار مسکن تهران به اپیزود رونق، رشد قیمت مسکن پس از چهار سال، از نرخ تورم عمومی‌ پیشی گرفت.
بااینحال سرمایه‌گذاران بخش مسکن نباید انتظاراتشان از سودآوری، همانند دوره‌های رونق پیشین باشد.
افرادی که در گذشته در حوزه مسکن سرمایه‌گذاری می‌‌کردند، با توجه به کمبود مزمن سمت عرضه و همچنین با لحاظ حجم عظیم تقاضا ناشی از متولدین دهه های ۱۳۵۰ و ۱۳۶۰، با بازار تضمین شده برای واحدهای مسکونی مواجه بودند و عملا سرمایه‌گذاری در بخش مسکن، یک سرمایه‌گذاری کم‌ریسک با بازدهی بالا بود؛ اما در حال حاضر دیگر تعداد ازدواجها همانند گذشته نیست (پیش بینی می شود تعداد ازدواجها در سال جاری نسبت به سال ۸۹ با کاهش ۵۰ درصدی مواجه باشد). از سوی دیگر سمت عرضه هم با ۲ میلیون و ۶۰۰ هزار واحد مسکونی خالی مواجه است.
بنابراین با لحاظ شرایط هر دو سوی بازار مسکن، انتظار کسب سود، مشابه دوره‌های رونق پیشین، واقع بینانه نیست.
علیرغم اینکه سرمایه گذاران واحدهای مسکونی طی دهه‌های ۱۳۷۰ و ۱۳۸۰ به حاشیه سودهای بالا عادت کردند، به تدریج از اوایل دهه ۱۳۹۰ به این باور رسیدند که این بازار تغییر کرده است و انتظارات خود از سود را تعدیل نمودند.
این مساله مختص خریداران مسکن نبوده و سازندگان مسکن را نیز شامل می شود. کاهش نرخ تنزیل از ۳۰ درصد به ۲۰ درصد در امکان سنجی اقتصادی پروژه های ساختمانی طی سالیان اخیر، در همین راستا است.

بهروز باشید، بهروز ملکی