ساعت24-این روزها ایرانیان از شرایط منجر به بدتر شدن روزگارشان که کسب و کار و معیشت آنها را تحت فشار قرار داده است نگران و عصبانی‌اند. بازگرداندن رژیم تحریم‌ها از طرف دونالد ترامپ در پدیدار شدن این شرایط اثر مستقیم و تشدیدکننده دارد.

رییس‌جمهور و دولت امریکا کشورها و شرکت‌های گوناگون را تحت فشار قرار داده است که اگر در تحریم ایران همکاری نکنند خود آنها را نیز تحریم خواهد کرد. با توجه به تجربه تلخ شرکت‌های خارجی از جریمه ها و تحریم‌های امریکایی در صورت عدم همکاری، شمار قابل توجهی از بنگاه‌های خارجی به ویژه شرکت‌های اروپایی ایران را ترک کرده و یا در حال ترک بازار ایران هستند. این اتفاق بدی برای اقتصاد ایران به حساب می‌آید و موجب رنجش کارشناسان، فعالان سیاسی، روزنامه‌نگاران و مدیران میانی شده است.

برخی از این افراد اما به جای اینکه ریشه‌یابی کرده و به سوی حل ریشه‌ای معضل فعلی حرکت کنند و توصیه‌های کارشناسانه خود را مبنی بر این قرار دهند که دوستان تازه‌ای برای اقتصاد ایران پیدا کنند توصیه‌های انتقام‌جویانه را در دستور کار قرار می‌دهند. توصیه به بریدن دست و پای فلان شرکت و برند خارجی به بهانه اینکه از ایران نفت خریداری نمی‌کند، در این وضعیت نمی‌تواند به ایران کمک کند. اقتصاد ایران در شرایط و موقعیتی نیست که بخواهد یا بتواند در چند جبهه اقتصادی نبرد کند و باید در موقعیت ارتباط بیشتری باشد. توصیه به قطع کردن دست و پای برندهای خارجی همان چیزی است که تحریم‌گر بزرگ می‌خواهد و علاقمند است آخرین رشته‌های پیوند اقتصاد ایران با بنگاه‌های بزرگ قطع شود.

از طرف دیگر باید توجه داشت که نمی‌توان تصمیم‌های سیاسی را بر تصمیم‌های اقتصادی گره زد و منتظر بود که روزگار بهتر شود. واقعیت این است که سیاسی کردن داستان اقتصاد و توصیه به انتقام از یک بنگاه به جای بنگاه دیگر داروی درد اقتصاد امروز ایران نیست. ایران باید تا جایی که می‌تواند تعامل، گفت‌وگو و راه های خروج از تحریم را برندها و شرکت‌های خارجی باز نگه دارد و از رفتن به سمت و سوی قطع داوطلبانه همکاری در هر حوزه‌ای از اقتصاد خودداری کند. ایرانیان فقط به آب و نان و پوشاک نیاز ندارند و نباید به بهانه‌های واهی در وادی بیفتیم که مگر چه می‌شود فلان کالا وارد نشود؟ نیازهای 80 میلیون ایرانی متفاوت است و در این رزگار از هر همکاری حتی جزیی باید استقبال کرد.