مدیرسابق برنامه‌ریزی تلفیقی شرکت ملی پالایش و پخش ضمن رد شائبه‌ عدم سوددهی پالایشگاه‌ها،به ریشه‌یابی مشکلات کنونی صنعت پالایشی پرداخت.
 

 

 به نقل از مهر، شهاب الدین متاجی درباره‌ توانمندی داخلی برای ساخت تجهیزات پالایشی گفت: حدود ۶۵ درصد تجهیزات پالایشگاه‌ها در داخل ساخته می­ شود ولی ممکن است مواد اولیه همین تجهیزات که یک نوع آلیاژ خاص است از خارج وارد شود تا برج­ ها یا ظروف تحت فشار با کمک این آلیاژ­ها ساخته شود ولی با این وجود ۶۵ تا ۷۰ درصد می ­تواند ساخت داخل باشد و ۳۰ درصد بقیه از طریق واردات تامین شود. 

وی توضیح داد: این ۳۰ درصد شامل تجهیزاتی می شود که در موارد استثنایی مورد استفاده می گیرند، بنابراین به صرفه نیست که آنها را داخلی سازی کنیم. در عین حال فناوری ساخت برخی از قطعات در انحصار چند کشور است. برای مثال یک پمپ خاص و یا کمپرسور خاصی وجود دارد که تعداد محدودی سازنده در دنیا توان ساخت آن را دارند.

این فعال صنعت پتروشیمی در مورد ضرورت ساخت پالایشگاه و تولید فرآورده‌های نفتی برای تسهیل فروش نفت در زمان تحریم گفت: توسعه صنایع پالایشی داخلی یکی از راهکارهای مقابله با تحریم‌های نفتی است، علاوه بر این می توانیم در پالایشگاه ­های خارجی نیز سرمایه ­گذاری کنیم و در زمان تحریم­ نفت خام را به آن ها بفروشیم.

متاجی افزود: اخیراً اخباری منتشر شده مبنی بر اینکه با وجود سهامداری هند در برخی پالایشگاه ها، در دوران تحریم باز هم آنها حاضر نشدند نفت هند را خریداری کنند. با این حال به طور کلی سرمایه گذاری در پالایشگاه های خارج به عنوان یک مقصد صادراتی مشروط به همکاری سایر سهام داران آن امر قابل قبولی است.

وی ادامه داد: برای نمونه در کشوری مانند انگلستان نمی توان چنین ریسک و سرمایه گذاری کرد. زیرا اکثر کار­ها در آنجا توسط شرکت ­های خصوصی انجام می ­گیرد و این شرکت ­ها هم با آمریکا ارتباط دارند به این ترتیب نمی شود به آنها اتکاء کرد. چون نگران واکنش های آمریکا در دوران تحریم هستند و احتمالا حاضر به همکاری در دوران تحریم نخواهند بود.

مدیرسابق برنامه ریزی تلفیقی شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی با رد شائبه‌ عدم سوددهی پالایشگاه‌ها گفت: پالایشگاه‌سازی صنعتی سودده است و نمی‌­توانیم بگوییم پالایشگاه ذاتاً سود آور نیست بلکه می­ شود پالایشگاه ­هایی با طراحی و فناوری مناسب طراحی کرد که سود آور باشد و اگر پالایشگاه­ های قدیمی در شرایط جدید سود آور نیست می ­شود آنها را با مدرن سازی، به پالایشگاه سود آور تبدیل کرد.

متاجی با اشاره به راه‌های دستیابی به فناوری مورد نیاز برای به‌روزرسانی پالایشگاه‌ها گفت: فناوری در دنیا قابل خرید است و هر فناوری را که بخواهیم می ­توانیم تهیه کنیم مانند کالاهای معمولی که فناوری آنها قابل خرید است. بعضی شرکت ­ها در شرایط تحریم فناوری را نمی­ فروشند ولی از راه­ های دیگری می ­توان آن را به دست آورد یا از طریق استفاده از روش ­های مشابهی که وجود دارد مانند مهندسی معکوس می توان به آن دست یافت. بنابراین روند به دست آوردن فناوری ممکن است سرعت کار را کُند کند ولی مانع کار نیست.

وی به ریشه‌یابی مشکلات کنونی صنعت پالایشی پرداخت و گفت: یکی از ریشه­ های مشکلات فعلی این است که در زمینه پژوهش و فناوری در صنعت پالایش کار مهمی انجام نداده ­ایم. در سال ۹۴ کلیه فرآیند­های پالایشی که نیاز به دانش تحت لیسانس داشتند دسته بندی و  به دانشگاه­ های معتبر واگذار شد ولی متأسفانه از آن سال تا کنون حرکتی انجام نشده است. یعنی اگر در سال ۹۴ حرکت می ­کردیم مطمئناً ظرف ۳ سال به پیشرفت های زیادی دست پیدا می­ کردیم. البته اکنون هم دیر نشده و می ­توانیم روی آن ایده­ ها کار کنیم و به نتیجه برسیم.

متاجی ادامه داد: نیاز داریم حتی اگر در شرایط تحریم نباشیم، در زمینه پژوهش و فناوری کار کنیم. زیرا در ایران تعداد زیادی فارغ ­التحصیل و متخصص صنعت پالایشی وجود دارد که این افراد قادر هستند با تخصص خود سیستم ­هایی را طراحی کنند که باعث پیشرفت شود.  بنابراین چه در شرایط تحریم و غیر از آن، باید به پژوهش و فناوری در صنعت پالایش اهمیت بدهیم که متأسفانه این کار را نمی کنیم.بالقوه می­ توانیم روی فناوری و پژوهش کار کنیم و دانشی که فناوری به آن متکی است را به­ دست آوریم و صاحب فناوری شویم ولی این کار نیاز به برنامه ریزی و حمایت و اراده دارد ولی فعلاً به فناوری که بتوان در دنیا عرضه کرد دست پیدا نکرده‌ایم .