ساعت 24-تاکنون علاقه‌ای نداشتم که دونالد ترامپ از محل کارش اخراج شود. قویا به این اعتقاد داشتم که اگر قرار است حذفی صورت بگیرد، باید از طریق صندوق‌های رای این امر رخ دهد.اما برای من و بسیاری از آمریکایی‌ها از جمله جمهوریخواهان، آخرین حباب هم ترکید.

این لحظه‌ای بود که باید از خود سوال می‌کردیم که آیا دو سال دیگر هم می‌توان با این مرد دمدمی مزاج سر کرد یا نه؟این درحالی است که تحقیقات رابرت مولر (بازرس وپژه پرونده دخالت روسیه در انتخابات آمریکا) به نقاط حساسی رسیده و بیش از پیش کشور و بازارها و موسسات کلیدی ما را در معرض بی‌ثباتی قرار خواهد داد.پس باید در این شرایط گزینه اخراج وی از کاخ سفید روی میز قرار گیرد.

من فکر می‌کنم تنها مسئولیت جمهوریخواهان امروز مداخله در رفتار رییس‌جمهوری و آنگونه که وی با خود رفتار می‌کند، است و به او هشدار دهند که اگر تغییرات رادیکالی در رفتار خود به وجود نیاورد، رهبری حزب چاره‌ای جز فشار برای استعفا یا استیضاحش ندارد.این مساله باید با جمهوریخواهان کلید بخورد و با توجه به واقعیت سیاسی به رای هر دو حزب در سنا نیاز است.برای اخراج این رییس‌جمهور تا جای ممکن به اتحاد ملی نیاز است، در غیر این صورت باید شاهد بیشتر تکه تکه شدن کشور باشیم.انجام چنین کاری از سوی جمهوریخواهان کار سختی است؛ اما هم‌اینک هم زمان زیادی برای رویارویی با بحران رهبری در آمریکا تلف شده است.

مطمئنا مایک پنس بدتر از این رییس‌جمهور نخواهد بود. خساراتی که از سوی یک ترامپ غیرقابل کنترل تحمیل می‌شود می‌تواند به فراتر از مرزهای آمریکا برود.آمریکا کلید ثبات جهانی است. دنیای ما درحال‌حاضر، به‌رغم تمامی مشکلاتی که وجود دارد از صلح و رونق بیشتری نسبت به طول تاریخ برخوردار است، برای اینکه آمریکا از ثبات برخوردار است یا دست‌کم بوده است.ترامپ ثابت کرده که او هیچ چیزی درخصوص اهمیت تاریخی آمریکا نمی‌داند. این مساله به صراحت در متن نامه استعفای جیم متیس، وزیر دفاع آمریکا، تاکید شده است.دونالد ترامپ اسیر یک تئوری دیوانه‌کننده شده که موسسات شبکه جهانی و ائتلاف‌ها در پایان جنگ جهانی دوم بنا شده‌اند و این ساختن‌ها به‌رغم همه نقایصش بافت‌های هم‌جوشی ایجاد کرده که ارمغان آن صلح و رفاه بی‌سابقه برای دنیا بوده است، اما این رفاه و صلح، حاکمیت و رونق اقتصادی آمریکا را تهدید می‌کند و کشور بدون آنها بهتر عمل خواهد کرد.

آخرین باری که آمریکا خود را از امور جهانی کنار کشید، به دهه ۱۹۳۰ باز می‌گردد و به یاد دارید که متعاقب آن چه اتفاقی افتاد: جنگ جهانی دوم.شما نمی‌دانید که نهادهایی مانند ناتو، اتحادیه اروپا یا مرکز تجارت جهانی با چه سرعتی از بین خواهند رفت؛ اگر آمریکا بی‌شرمانه توسط یک رییس‌جمهور انزواطلب، همچنان اصرار به غیبت از امور جهانی داشته باشد.اما بحث ما فقط در مورد امور جهانی نیست، ما از رییس‌جمهور انتظار داریم حداقل ثبات و نظم را برقرار کند.اگر رییس یک شرکت دولتی رفتاری مانند دونالد ترامپ در دو سالی که در کاخ سفید بود، داشت بدون شک از سوی هیات‌مدیره اخراج می‌شد. آیا ما نباید چنین انتظاری را برای نهاد ریاست‌جمهوری خود داشته باشیم؟این خواسته‌ای است که هم‌اینک بازارهای مالی از ما دارند. برای دو سال اول ریاست‌جمهوری ترامپ، بازارها نسبت به عدم صداقت و دیوانگی وی واکنش منفی نشان دادند و نتیجه آن ریزش بازارهای بورس در آمریکا بوده است. ترامپ بازارها را نگران کرده است. بی‌ثباتی که ترامپ خلق می‌کند، موجب می‌شود سرمایه‌گذاران حیران شوند و این مساله موجب کند شدن روند اقتصادی خواهد شد.اگر آمریکا دچار یک بحران اقتصادی شود، با رییس‌جمهوری که به‌طور غریزی دیگران را مسبب مشکلات می‌داند، چگونه به سمت حل بحران خواهیم رفت؟