بازار سهام متشکل از متغیرهای بسیار زیادی است، ما تنها باید بر اساس تعدادی از این متغیرها سیستم معاملاتی خود را طراحی کنیم.

ما در جامعه ای زندگی می کنیم که قوانینی بر آن حاکم است. هر جایی، هر مکانی، هر سازمانی، هر شهری و.. یک سری قوانین دارد و ما مجبور به پیروی از آنها هستیم. همین قوانین و باید و نباید ها هستند که تصمیم گیری های ما را محدود می کنند و برای ما خط قرمز هایی را روشن می کند.

به گزارش پایگاه خبری بازار سرمایه(سنا) و به نقل از رهاسرمایه، در معامله گری حد و مرزی برای ما نیست. ما خودمان قوانین را میسازیم، خودمان مقدار ریسک برای هر معامله را انتخاب می کنیم و در جزئی ترین چیزها خودمان تصمیم گیرنده و مسئول هستیم.

درحقیقت فعالیت در کاری که قوانین را خودتان مشخص می کنید به این معنی هست که شما مدیر خود هستید. به نظرم مدیر خود بودن یا Self managing بسیار مشکل است؛ چون وقتی کسی مدیری داشته باشد نسبت به خیلی از مسولیتها مبراست. اما از بحث خودمان دور نشویم.

بازار سهام متشکل از متغیرهای بسیار زیادی است، ما تنها باید بر اساس تعدادی از این متغیرها سیستم معاملاتی خود را طراحی کنیم.

 

معامله گری، حرفه ای بدون محدودیت

اما سوال اصلی اینجاست. چرا با وجود این همه متغیر و این همه طرز تفکر برای معامله گری، افراد زیادی ضرر می کنند !؟ پاسخ به نظرم روشن است.چون قوانین را خودمان مشخص می کنیم و در این مورد آزادی نامحدودی در نحوه برخورد و تامل با بازار خواهیم داشت.

مطلب فوق از کتاب Trading in the Zone اثر «مارک داگلاس» برگردان شده است. کتاب فوق یکی از بهترین منابع در زمینه روانشناسی بازارهای مالی است که توسط نشر چالش تحت عنوان « تحلیل تکنیکال، بنیادی یا ذهنی» به فارسی ترجمه شده است.