استاد دانشگاه علامه طباطبایی می‌گوید:«واقعیت این است، سرنوشت هر کشوری به دست مردم همان کشور رقم می خورد و مسلما هر کشوری که بخواهد توسعه پیدا کند، لازم است با جامعه جهانی همکاری و تعامل داشته باشد.

 

محمدقلی یوسفی ادامه داد: اگر ایران بخواهد توسعه را هدفی محقق شده ببیند، هر چقدر که روابط دیپلماتیک و اقتصادی با دنیا داشته باشد، به همان مقدار می تواند از امکانات موجود در نظام بین الملل برای رفاه مردم و رشد کشور استفاده کند. در واقع هنر دیپلماتیک، هنر سیاستمدار و هنر یک فرد سیاسی باید این باشد، با اتخاذ تدبیرهایی، فضا را برای راحت تر زندگی مردم مهیا کنند و از فقر و بیکاری شان کاسته شود. این هنر دیپلماتیک و اقتصادی است و این هنر نیست که مردم را در فقر نگه داریم.

عضو هیئت علمی، دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی گفت: تاکید دارم که پیوستن به FATF و معاهده های بین المللی از ضرورت ها است و مخالفت ها هیچ توجیهی نمی تواند داشته باشد. ما می توانیم، با قبول معاهده های بین المللی به دنیا ثابت کنیم که ایران شفاف است. اما وقتی که تمایلی برای پذیرش قراردادها نشان نمی دهند، مشکل ساز می شوند و به همین دلیل باید به مردم توضیحات لازم را بدهند که مثلا چرا قراردادهایی را که همه کشورها، حتی کشوری مثل عربستان هم به آن پیوسته اند را قبول نمی کنند.

این استاد دانشگاه ادامه داد: البته مسلم است که همه چیزها در اختیار مردم است و ملت است که باید تصمیم گیری کنند. الان مشکلاتی نظیر فساد و... نشان می دهد که امور به درستی پیگیری نشده اند. اگر شفاف سازی در داخل هم بود، هر روز شاهد خودنمایی این سلطان و آن سلطان نبودیم و اعتماد عمومی تا به این حد خدشه دار نمی شد. حالا اگر به FATF بپیوندیم، شاید مسئولین به این فکر بیفتند که چطور مانع از شک و شبههِ جهانی علیه سیستم مالی شوند که این حالت ایران را در مناسبات بین المللی در موقعیت بهتری قرار داده و بالطبع می توانیم، در فضای تجارت جهانی داد و ستدهای بهتر و مطلوب تری داشته باشیم.

محمد قلی یوسفی در پایان سخنانش با اشاره به مخالف خوانی ها و انگیزه مخالفان گفت: عده ای در داخل فقط و فقط به مسایل سیاسی فکر می کنند. در واقع یکی از مشکلات اصلی کشور ما این است که گروه های سیاسی، اختلافات سیاسی ای که باید در جهت رقابت و شفاف سازی باشد، را بیشتر در جهت مقابله به مبل هزینه می کنند و هر چیزی که می گویند، با هدف تخریب رقیب است. بنابراین هر گروهی سعی می کند تا رقیب را به حاشیه براند که در چنین فضایی، حق مردم و تصمیم برای مردم و حتی مقابله با توطئه های خارجی به طور ملموسی کمرنگ می شوند. این مشکلی است که سال ها است، گریبان این کشور را گرفته و به جای مانع شدن از عدم شفاف سازی و ممانعت از فساد، فقط این مهم می شود که چطور موقعیت سیاسی خود را تثبیت کنند.

 

منبع: انتخاب