دولت چین تلاش گسترده ای را برای ریشه کنی فقر در این کشور به راه انداخته و قصد دارد تا ۲۰۲۰ به فقر در این کشور پایان دهد.

به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از سی ان ان، زی جینپینگ، رئیس جمهور چین طی یک سخنرانی در 2015 اعلام کرد تمام 1.4 میلیارد نفر جمعیت چین تا 2020 از فقر بیرون می آیند.

دولت چین فقر را درآمد کمتر از 416 دلار در سال یا حدود  1 دلار و 10 سنت در روز تعریف می کند. این مقدار از شاخص فقر بانک جهانی کمتر است. شاخص  بانک جهانی روزانه  1 دلار و 90 سنت و سالانه زیر 700 دلار می داند.

  چین حدود 775 هزار مقام  رسمی کشور را در یک کمپین ضد فقر به کار گرفته است . بسیاری از این مقامات خانه به خانه می‌روند تا ببینند دولت چه کاری برای کمک می تواند انجام دهد. کسانی که در ماموریتشان برای کاهش فقر شکست بخورند کار خود را از دست می‌دهند.

ایده فرستادن فیلم از روستاها متعلق به یکی از مقامات مسئول کاهش فقر در گایبائو بود که کمک کرده محصولات ارگانیک این استان به فروش برسند.

 رویای حذف فقر در چین با زی جینپینگ آغاز نشد. این رویا به حزب کمونیست برمی‌گردد که در 1949 به قدرت رسید.

جان دونالد سان، یک متخصص فقر و استادیار دانشگاه مدیریت سنگاپور گفت:« دلیل وجود حزب کمونیست چین در ابتدا بی عدالتی و فقر بین کشاورزان بود».

 استیو تی سانگ، مدیر موسسه چین در دانشگاه لندن گفت:« در 1949 شانگهای هنوز شهر ثروتمندتری نسبت به هنگ کنگ بود. در 1949 تمام استان های  ساحلی ثروتمند تر و پیشرفته تر از تایوان بودند . در 1979  هنگ کنگ و تایوان جلو افتادند».

 اقدام فاجعه آمیز مائو، رهبر سابق حزب کمونیست چین که در 1958 آغاز شد، ظاهراً تلاشی بود برای تغییر یک جامعه وابسته به زمین و کشاورزی به یک جامعه صنعتی و بازرگانی. ولی در عوض باعث قحطی شد که جان میلیون ها نفر را گرفت و فقر را در کشور تشدید کرد».

پس از مرگ مائو تغییر آغاز شد.  در 1978 دنگ ژیوپینک اقتصاد چین را  آزاد  کرد. یکی از اولین اصلاحات این بود که به کشاورزان اجازه داد تولید اضافی خود را بفروشند و سود کنند.

 تلاش های چین برای مبارزه با فقر از آن زمان ادامه دارد. در 1990 به گفته بانک جهانی بیش از 750 میلیون فقیر در سراسر چین وجود داشت، یعنی بیش از 60 درصد کل جمعیت. تقریبا سی سال بعد در 2019 این تعداد به فقط 16.6 میلیون نفر رسیده است.

 ولی زی هنوز راضی نیست.  علی رغم افزایش ثروت اکثر شهرهای چین مثل شانگهای و پکن، بخش‌هایی از مناطق روستایی چین برق، آب تمیزو غذا و لباس کافی ندارند.

 طرح دولت به دو استراتژی تقسیم می شود : سیاست های ملی بزرگ و مداخلات محلی کوچک.

در سطح ملی سیاست ها شامل هزینه های زیربنایی می شوند. دولت زی میلیاردها دلار به این امر اختصاص داده است که فقط سهم 2019 ، 19 میلیارد دلار است که در بسیاری پروژه ها در سراسر کشور هزینه می‌شود.

 طبق گزارش‌ها، بیش از 200 هزار کیلومتر جاده در 2018 ساخته یا تعمیر شده و 94 درصد روستاهای فقیر به اینترنت متصل شده اند.

  چندین شرکت دولتی به این کمپین پیوسته اند و بیش از 4 میلیارد دلار از ابتدای 2019 به این برنامه‌ها اختصاص داده اند ولی این کمپین ضد فقر تا حد زیادی در دست مقامات محلی قرار دارد.

 دونالدسان گفت:« تمام مقامات محلی در سطح شهرها باید به خانه‌های فقرا بروند و سعی کنند دلیل فقر آنها را بفهمند تا بدانند چگونه منابع را به آنها اختصاص دهند».