یافتن سهام ارزان تا حدودی شبیه جستجوی گنج است. همان طور که در عصر طلا معدنچیان مجبور بودند این فلز گران بها را از میان گل و لای و سنگ جدا کنند، سرمایه گذاران هم باید در میان داده های بسیار بگردند و گوهر ها را برای سرمایه گذاری بیابند. ابزار معدنچیان، بیل و کلنگ و الک بود.

سرمایه گذاران هم به ابزارهایی نیاز دارند تا به کمک آن ها هزاران سهام را در نقاط مختلف جهان رتبه بندی و مرتب کنند. همان طور که تلاش می کنیم تا انبار سرمایه گذاری ارزشی خود را از محصولات (سهام) مناسب پر کنیم، باید همه محصولات عرضه شده را مرور و مشخص کنیم که کدامیک نامزدهای مناسبی به نظر می رسند.

یکی از روش هایی که می توان در این روند از آن استفاده کرد، خالص ارزش جاری هر سهم نامید می شود که بنیامین گراهام بنیان گذار سرمایه گذاری ارزشی بسیار به آن علاقه داشت. او از دارایی های جاری ترازنامه شرکت ها شروع می کرد: تمام وجوه نقد، موجودی کالا، حساب ها، اسناد دریافتنی از مشتریان و دارایی هایی را که تصور می کرد می توان در مدت کوتاهی فروخت و سپس تمام بدهی های شرکت را از این دارایی های جاری کسر می کرد. اگر چیزی باقی می ماند، آن را به تعداد سهام شرکت تقسیم می کرد تا خالص دارایی های جاری به ازای هر سهم محاسبه شود. اگر سهمی به قیمت دو سوم یا کمتر از دو سوم خالص دارایی های جاری اش فروخته می شد، گراهام آن را می خرید. این کار در ظاهر محاسبه ساده ای است،  اما آن زمان با نبود موتور های جستجوی اینترنتی کار بسیار خسته کننده ای بود.

غربال کردن سهم هایی که در ظاهر ارزان به نظر می رسند، تنها آغاز کار است. خرید کورکورانه سهام موجود در فهرست ارزان ترین ها، می تواند به فاجعه سرمایه گذای بیانجامد. این فهرست صرفا اسامی نامزدهای احتمالی برای خرید ارزشی را ارائه می کند.

هنوز لازم است که محصول را وارسی کنیم تا اطمینان بیابیم که کالای با کیفیت را به قیمت ارزان می خریم، نه محصولات کهنه و متروکه که حتی در کمترین قیمت ها هم گرانند.

غربال ها و فهرست ارزان ترین ها ما را به سمت سهم های ارزشی احتمالی هدایت می کنند و تعداد شرکت هایی را که لازم است با دقت بیشتر مورد مطالعه قرار دهیم، کاهش می دهد.

تمام شرکت هایی که دچار فاجعه شده اند در فهرست ارزان ترین ها خودنمایی می کنند. از آن جایی که حفظ حاشیه ایمنی یکی  از اصول اصلی ثروت آفرینی از طریق سرمایه گذاری ارزشی است، این فهرست ها نقطه شروع را نشان می دهند نه مقصد را .

مغازه دار زیرک به رقیب ها سر می زند تا ببیند آن ها چه چیزهایی در قفصه های خود نگه می دارند، در محل آنها چه چیز فروش خوبی دارد و این که چه چیزی به نظر بی ارزش می آید. در حالی که ذخیره فرصت های ارزشی خود را می سازیم، می توانیم توجه کنیم که سایر سرمایه گذاران ارزشی چه می کنند.

یکی دیگر از روش های کشف فرصت های ارزشی این است که به قیمت های پرداخت شده در ادغام و تملک ها توجه کنیم. گاهی سهام با تخفیف زیاد از مبلغ مورد نظر خریداران آگاه عرضه می شود. این تخفیف از دید رقبا پنهان نمی ماند و ممکن است یک شرکت بزرگتر تصمیم بگیرد برای ورود به یک صنعت جدید چنین شرکت ارزانی را خریداری کند. بیشتر اوقات ادغام و تملک ها به قمیتی نزدیک به ارزش واقعی کسب و کار شرکت انجام می شوند.

انبوه بانک های سرمایه گذاری، حسابداران و حقوق دانانی که زیر و زبر این قرارداد ها را بررسی می کنند، باعث چنین قمیت گذاری منصفانه ای هستند. توجه به سایر شرکت های صنعت و مقایسه نسبت قیمت به سود، دارایی ها یا فروش آن ها می تواند به ما کمک کند تا شرکت های عرضه شده به زیر قیمت ادغام و تملک شرکتی را شناسایی کنیم و آنها  را مورد تحلیل بیشتر قرار دهیم.

کار دشواری نیست که به سایر شرکت های صنعت که در میان آن ها ادغام شرکتی زیاد انجام می شود نگاه کنیم و ارزش شرکت ها را با مبلغی که خریداران آگاه می پردازند مقایسه کنیم.

سرمایه گذاران ارزشی زیرک می توانند قیمت های پرداختی در ادغام و تملک های شرکتی را جمع آوری و نسبت های مالی مانند قیمت به فروش، قیمت به سود قبل از بهره و مالیات، قیمت به سود قبل از بهره و مالیات و استهلاک و نسبت های دیگر را محاسبه کنند و آن ها را در قالب یک بانک اطلاعاتی برای مراجعات نگه دارند. وقتی بانک های اطلاعات مالی را غربال یا تصمیمات سایر سرمایه گذاران زیرک را رصد می کنیم، در واقع در جستجوی سرنخ هایی برای یافتن ارزش پنهان هستیم. وقتی بدانیم که چه ردپاها و سرنخ هایی احتمال رسیدن به فرصت های سرمایه گذاری را افزایش می دهند، شکار ارزش بسیار ساده تر خواهد شد.

 

منبع: کتاب فشرده سرمایه گذاری ارزشی، کریستوفر اچ. براون