صورت مالی برخی از بانک‌ها نشان می‌دهد زیان انباشته بیشتری نسبت به سرمایه دارند، در این خصوص یک اقتصاددان اعتقاد دارد: خیلی وقت است که بانک‌ها از لحاظ حساب‌های مالی و تعریف مرسوم وارد مرحله بحرانی شده‌اند. ولی سیستم متکی به دولت است و دولت را همواره پشت خودش می‌بیند.

به گزارش تجارت‌نیوز، زیان انباشته پست بانک ایران ۴٫۳ برابر سرمایه‌اش است، سهامدار اصلی این بانک وزارت امور اقتصادی و دارایی با سهم ۵۱ درصدی است.

این بانک معادل ۱٫۱ هزار میلیارد تومان زیان انباشته ثبت کرده است اما طبق گزارش حسابرس مستقل و بازرس قانونی و ادعای آنان، زیان انباشته این بانک بیشتر از مقدار اعلام شده است.

چهار برابر شدن زیان انباشته یک بانک دولتی نسبت به سرمایه آن چه تبعاتی به همراه دارد؟ آیا بحرانی بدتر از موسسات مالی در راه است؟

داود سوری، اقتصاددان در این خصوص در گفتگو با تجارت‌نیوز این موضوع را مطرح کرد که مشخصا طبق قانون وقتی زیان یک بنگاه اقتصادی(چه بانک و چه هر فعالیت افتصادی دیگر) بیشتر از سرمایه آن شود، آن بنگاه ورشکسته است و باید از بازار خارج شود.

وی در این خصوص افزود: در مورد موسسات مالی اعتباری این اتفاق افتاد و اختیار آن را بانک مرکزی در دست گرفت و سعی کرد که آن را به نوعی بهبود ببخشد؛ راه‌های مختلفی در دنیا تجربه می‌شود اما مسئله مشخص این است که ادامه روند این قبیل بنگاه‌ها به صلاح نیست و باید این روند اصلاح و حل شود.

با توجه به حجم زیان انباشه برخی از بانک‌ها آیا این احتمال وجود دارد که بحرانی شبیه به بحران موسسات مالی و اعتباری پیش روی باشد؟

سوری در خصوص وقوع بحرانی شبیه به بحران موسسات مالی در آینده به دنبال افزایش زیان انباشته بانک‌ها گفت: این شرایط نشان می‌دهد سیستم بانکی کشور شکننده است و هر گونه شوکی می‌تواند فرار و ترس از بانک را به وجود آورد. شرایط شکننده است ولی این امکان وجود دارد که موضوع زیان انباشته برای یکی از بانک‌ها مشکل آفرین باشد و به دیگر بانک‌ها نیز سرازیر شود یا این که دولت را مجبور کند وارد بازار شود تا با منابع خودش این کسری را تامین کند. اما تاریخ نشان می‌دهد دولت پشت بانک‌ها هست و اجازه نمی‌دهد این سیستم از بین برود.

جبران زیان بانک‌ها از جیب مردم

دولت با کسری بودجه‌ مواجه است؛ به نحوی که طبق اظهارات عبدالناصر همتی، رئیس کل بانک مرکزی در ابتدای تیر ماه سال جاری قرار است دولت از طریق صدور بیشتر نفت، انتشار اوراق دولتی و برداشت از صندوق توسعه ملی بدون دست زدن به منابع بانک مرکزی کسری بودجه خود را تامین می‌کند.

اگر بحرانی شبیه به بحران موسسات مالی و اعتباری برای بانک‌های با زیان انباشته بالا پیش آید، دولت ظرفیت و توان ورود برای حل این مشکل را دارد؟

داود سوری در پاسخ به این سوال گفت: وقتی صحبت از این می‌شود که دولت ریسکی را بپذیرد یا خیر دو بحث پیش می‌آید؛ اول این که دولت راهی جز پذیرفتن آن ندارد یعنی موضوع انتخاب نیست. دوم این که وقتی دولت می‌پذیرد منابعی از خودش ندارد که هزینه کند. این هزینه‌ها به صورت غیرمستقیم و ضمنی از جیب مردم برداشت می‌شود، یعنی اگر بخواهد منابع پس‌اندازکنندگان یک بانک را بپردازد به صورت عملی در انتها آن را تقسیم به کل جمعیت می‌کند و از جیب همه‌ی مردم یک مقدار برمی‌دارد که منابع یک عده خاص را بپردازد.

جبران زیان انباشته بانک‌ها از طریق فروش اموال و دارایی‌ها یکی دیگر از راه‌های احتمالی مقابله با این بحران است.

این اقتصاددان در خصوص جبران زیان انباشته از راه فروش دارایی گفت: وقتی که دارایی‌ بانک‌ها برای فروش به بازار برود، کمتر از نرخی که محاسبه کرده‌اند به فروش می‌رسد؛ مخصوصا که اقتصاد کشور در رکود است و پررونق نیست؛ مشخصا این بانک‌ها اموال نقد کافی که بتواند پاسخ‌گوی بدهی باشد ندارند.

سوری در پایان موضوع وقع بحران بانکی را این گونه جمع‌بندی کرد: اگر به تعاریف نگاه کنیم، خیلی وقت است که بانک‌ها از لحاظ حساب‌های مالی و تعریف مرسوم وارد مرحله بحرانی شده‌اند. ولی سیستم متکی به دولت است و دولت را همواره پشت خودش می‌بیند اما شکننده است و بستگی به این دارد که یک شوک وارد شود و اعتماد مردم به دولت به عنوان این که می‌تواند منابع مردم را حفظ کند به اعتماد مردم برمی‌گردد که متاسفانه طی این سال‌ها این اعتماد تضعیف شده است.