ساعت 24 - مناسبات پیچیده تهران و واشنگتن و معادلات پیچیده درون سرزمینی دولت ترامپ و نظام سیاسی ایران روزهایی مه آلود را درشرایط دو کشور پدیدار کرده است که بوی جنگ و بوی صلح نزدیک تر از هر زمان دیگر به مشام می رسد. این چیزی است که دونفر از فعالان سیاسی ایران در آمریکا به آن پرداخته و درمقاله مشترکی نیویورک تایمز توضیح داه اند. ولی رضا نصر و علی واعظ نوشته اند پنجره های دیپلماسی به سرعت بسته می شوند و اگر قرار است از جنگ اجتناب شود الان بهترین زمان مذاکره است. نوشته این دو تحلیلگر سیاسی را درادامه می خوانید:

افزایش تنش ها بین ایران و ایالات متحده الزاما نشانه ای از شکست خوردن دیپلماسی نیست. هشداری است مبنی بر اینکه دو کشور باید هرچه زودتر پای میز مذاکره حاضر شوند . چرا مذاکرات باید همین حالا انجام شود؟ ایران تصمیم دارد در 6 ژانویه سال 2020 یک گام دیگر در عقب نشینی از تعهدات خود به توافق هسته ای سال 2015 که دولت ترامپ آن را ترک کرده، بردارد. این گام می تواند ازسرگیری غنی سازی اورانیوم در سطح 20 درصدی باشد که بسیار خطرناک نزدیک و نزدیک به سطح مورد نیاز برای تولید سلاح است. برداشتن چنین گامی از سوی ایران می تواند امضاکنندگان اروپایی را به سمت حمایت از بازگشت تحریم های سازمان ملل سوق دهد. تهران پیشتر تهدید کرده در صورت وقوع چنین اتفاقی، از توافق هسته ای و مهمتر از آن از پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای خارج خواهد شد. هرچه شرایط اقتصادی در ایران بدتر می شود، این کشور احتمالا احساس می کند دیگر چیزی برای از دست دادن یا نگرانی ندارد و این اتفاق خطرناکی است.تقویم های انتخاباتی در ایالات متحده و ایران نیز یک لایه دیگر به پیچیدگی های موجود اضافه می کند. دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا، درگیر روند استیضاح و در عین حال، کمپین برای پیروزی مجدد در انتخابات است و می تواند به ناگاه از دستور به تسهیل تحریم ها، به واکنش های شدید سیاسی تغییر وضعیت دهد. حسن روحانی، رئیس جمهوری ایران، در صورت ادامه فشار اقتصادی در انتخابات مجلس در ماه فوریه در برابر رقبای اصول گرای خود شکست خواهد خورد و این مساله توانایی او را در ایجاد اجماع در نظام ایران برای توافق با واشنگتن کاهش می دهد. ترامپ همچنین نباید چندان روی مشکلات ایران در عراق و لبنان حساب کند چراکه هرچه این بحران ها طولانی تر شوند، علاوه بر تهران به مشکلی برای واشنگتن تبدیل خواهند شد.

اگر رئیس جمهوری ترامپ متمایل به توافق با ایران است، اکنون بهترین زمان ممکن است. هیچ چشم اندازی مبنی بر تغییر فوری در ساختار دولت تهران وجود ندارد و بی ثباتی بیشتر در ایران تنها می تواند توافق را دور از دسترس کند. دولت روحانی بهترین شرط بندی برای ترامپ است و دولت ترامپ پیش از آنکه کمپین اعمال فشار حداکثری روحانی را به حاشیه بکشاند، تنها یک فرصت کوچک باقی گذاشته است. سران ایران هم باید بدانند که پایان دادن به ناآرامی های اخیر به معنای این نیست که دیگر هرگز تظاهراتی نخواهد بود. آنها باید به مشکلات اقتصادی رسیدگی کنند. جمهوری اسلامی نمی تواند زیر بار تحریم های کمرشکن انتظار ثبات داشته باشد. صبر مردم در برابر مشکلات اقتصادی سر آمده و این مساله هزینه سیاسی «اقتصاد مقاومتی» دولت را بالا می برد.

امانوئل ماکرون، رئیس جمهوری فرانسه، و آبه شینزو، نخست وزیر ژاپن، هر دو برای ترغیب ایالات متحده و ایران به حضور پای میز مذاکره تلاش کرده اند. پیشنهادهای آنها هنوز هم می تواند به ترسیم مسیری به سمت آتش بس کمک کند. تهران باید با تعاملات سازنده بر سر مسائل هسته ای و کاهش تنش ها در منطقه موافقت کند و ایالات متحده هم باید تحریم ها را به صورت محدود اما معنادار کاهش دهد. برداشتن چنین گامی برای توافق که ترامپ به شدت خواهان آن است، ضروری به شمار می رود. با این حال، پنجره دیپلماسی به سرعت در حال بسته شدن است. اگر تشدید تنش ها پیش از انتخابات مجلس در ایران در ماه فوریه رخ ندهد، احتمال موفقیت آن به شدت کاهش می یابد. دو طرف در چرخه باطل تشدید تنش ها گرفتار شده اند و این در حالی است که به زودی دیگر فرصتی برای دیپلماسی باقی نخواهد ماند.

منبع: نیویورک تایمز - نویسندگان: ولی ر. نصر و علی واعظ - مترجم: طلا تسلیمی –دیپلماسی ایرانی